صِلِیّ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صِلِىّ:(هُمْ أَوْلى بِها صِلِيّاً) «صِلِىّ» از مادّه «
صَلْی» مصدر است كه هم به معناى روشن كردن
آتش، و هم چيزى را كه با آتش مى‌سوزانند
آمده است.
(ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِينَ هُمْ أَوْلَى بِهَا صِلِيًّا) (سپس ما به خوبى از كسانى كه براى سوختن در آتش سزاوارترند، آگاهتريم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
صلى در اصل
صلوى بر وزن فعول (مصدر) بوده، وقتى گفته مى‌شود: «
صلى النار يصلاها صليا و صليا» كه شخص مورد نظر حرارت آتش را تحمل كرده باشد، پس معناى آيه اين است كه سوگند مى‌خورم، كه ما داناتريم به اينكه چه كسى سزاوارتر به مقاسات حرارت آتش است، يعنى زمام كم و زيادى حرارت آتش در دركات عذاب، و مراتب استحقاق ايشان به دست ما است، و بر ما مشتبه نمى‌شود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «صِلِیّ»، ص۳۳۷.
