صَهْر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَهْر (به فتح صاد و سکون نون) از
واژگان قرآن کریم به معنای گداختن است.
صَهْر به معنای گداختن است.
«صَهَرْتُ الشَّیْ‌ءَ فَانْصَهَرَ: اَذَبْتُهُ فَانْذَابَ.»
به موردی از
صَهْر که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(یُصْهَرُ بِهِ ما فِی بُطُونِهِمْ وَ الْجُلُودُ) «با آن حمیم آن‌چه در شکم دارند و پوست‌هایشان گداخته شود.»
نظیر
(وَ سُقُوا ماءً حَمِیماً فَقَطَّعَ اَمْعاءَهُمْ) (و از آبى داغ و سوزان نوشانده مى‌شوند كه اندرونشان را از هم متلاشى مى‌كند.)
و آیه
(یُغاثُوا بِماءٍ کَالْمُهْلِ یَشْوِی الْوُجُوهَ) (آبى براى آنان مى‌آورند كه همچون فلز گداخته صورت‌ها را بريان مى‌كند.)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صهر»، ج۴، ص۱۵۸-۱۵۷.
