صمیل بن حاتم ضبابی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صمیل بن حاتم ضبابی، معروف به
ذی
الجوشن ضبّابی از نوادگان
شمر ذی‌الجوشن کوفی و تولد یافته
اندلس بود. او برعلیه حاکم اندلس شورید و او را به قتل رساند و سرانجام به
سال ۱۴۲ ق توسط
عبدالرحمان الداخل کشته شد.
صمیل بن حاتم بن
شمر، ملقّب به
ذی الجوشن ضبّابی، از نوادگان
شمر ذی
الجوشن کوفی قاتل
حسین بن علی (علیه‌السّلام)، در
واقعه کربلا بود. زمانی که
مختار بن ابی‌عبیده ثقفی در
سال ۶۶ ق در جریان خونخواهی حسین،
شمر را کشت، فرزندش حاتم به قنّسرین رهسپار شد، آن گاه با لشکر قنّسرین به اندلس رفت و صمیل در آن جا متولد شد.
صمیل، بزرگ
قبیله مضریان در اندلس و یکی از امیران زیرک، شجاع و سخاوتمند بود.
ابوالخطّار، حاکم اندلس که از یمانیان طرفداری می‌کرد، با وی بدرفتاری آغاز کرد. صمیل و یارانش بر او شوریدند و بدین ترتیب میان یمانیان و قیسیان جنگ شدیدی درگرفت که به اسارت ابوالخطّار و کشته شدن وی و حکومت
ثعلبة بن سلامه عاملی انجامید. صمیل تا ورود عبدالرحمان الداخل به اندلس، صاحب‌نفوذ بود اما زمانی که عبدالرحمان الداخل به قدرت رسید، صمیل را در قرطبه محصور و محبوس ساخت و پس از این که فهمید صمیل در حال توطئه علیه اوست، وی را به قتل رسانید.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۳۵۷.
