صرع سایکوموتور
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صرع سایکوموتور، یکی از مباحث مطرح در
روان‌شناسی فیزیولوژیک بوده که یکی از انواع بیماری
صرع می‌باشد. این نوع صرع را "شبه اپیلپسی" می‌نامند و گاه ممکن است با از دست دادن یا کم شدن
آگاهی همراه باشد. حمله‌ها با حالت گیجی، رفتار خودبه‌خودی، احساس غیرواقعی بودن و سایر حالات غیرعادی ظاهر می‌شود. در این مقاله بعد از تعریف بیماری صرع به بررسی صرع سایکوموتور می‌پردازیم.
صرع به معنای اختلال رایجی است که افراد نسبتا زیادی به آن مبتلا هستند. وارد شدن آسیب به
بافت عصبی که توسط عوامل مختلف بیماری ایجاد می‌شود، می‌تواند آن بافت را تحریک‌پذیر کند و ممکن است به خاطر آسیب وارده، به افزایش فعالیت همزمان بینجامد. این فعالیت بیش از حد که به حمله‌های صرع معروف است، موجب می‌شود که کارکرد آن منطقه به صورت افراطی ظاهر شود. حمله‌های صرع به صورت ادواری، با تخلیه ناگهانی
نورون‌ها روی می‌دهند. این حمله‌ها می‌توانند گسترده باشند و به انقباض عضلانی در سرتاسر بدن و از دست دادن
هشیاری منجر شوند یا ممکن است بیشتر موضعی باشند.
بیمار مبتلا به صرع، مکررا دچار ناآگاهی نسبت به محیط و تغییرات در کنش‌های الکتروشیمیایی
مغز می‌شود. اکثر این تغییرات مغزی را به وسیله
دستگاه موج‌نگار مغزی (E. E. G) می‌توان نشان داد. صرع از جمله اختلالاتی است که نشانه‌های اصلی آن "مثبت" هستند. بسته به محل بافت تحریک‌پذیر، نشانه‌های اصلی می‌توانند حسی باشند مثل توهم، یا حرکتی باشند مثل کشش‌ها یا انقباض‌های عضلانی بزرگتر و یا هیجانی باشند مثل
ترس یا خنده.
مهمترین انواع اپیلپسی عبارتند از:
· صرع کوچک
· صرع بزرگ
· صرع سایکوموتور
· صرع جکسونی
این نوع صرع را "شبه اپیلپسی" می‌نامند و گاه ممکن است با از دست دادن یا کم شدن
آگاهی همراه باشد. حمله‌ها با حالت گیجی، رفتار خودبه‌خودی، احساس غیرواقعی بودن و سایر حالات غیرعادی ظاهر می‌شود. بیمار ممکن است آرام و وحشت‌زده، یا به شدت پرخاشگر و خطرناک باشد. امکان دارد دچار عقاید
پارانویا و هذیان گردد، سرگردان به هر سو برود و رفتارهای عجیب و غریب از خود بروز دهد. حملات از چند دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشد. این بیماری، بیشتر در بین مردها پیش می‌آید و علت آن معلوم نیست.
اختلال شخصیت بیمارانی که به دو نیمکره
مغز آنها آسیب وارد شده است، به‌طور محسوسی بیش از افرادی است که تنها از ناحیه یک نیمکره آسیب دیده‌اند.
این نوع از حملات صرعی، بیش از همه بخش
لیمبیک مغز را درگیر می‌کند. مثلا درگیری
هیپوکامپ (داخلی‌ترین بخش گیجگاهی که ذخیره‌سازی
حافظه را پیش می‌برد) و بخش‌هایی دیگر مثل سپتوم (septum) یا تیغه و نواحی از
قشر گیجگاهی.
الگوی E. E. G در نوع سایکوموتور، امواجی با فرکانس پایین و مستطیل‌شکل نشان می‌دهد که امواج دیگری با فرکانسی بالاتر هر چند ثانیه، بر آن سوار می‌شوند. خارج کردن کانون‌های صرعی به روش جراحی می‌تواند از حملات جلوگیری کند. به این صورت که با کمک دستگاه
الکتروآنسفاگرام، می‌توان محل امواج غیرطبیعی را تعیین نمود و با خارج کردن آن از طریق جراحی، جلوی حملات بعدی را گرفت.
•
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «صرع»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۹/۰۵/۱۲.
