• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شَیْن (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: شَیْن (مفردات نهج البلاغه (جلد ۲))


شَیْن (به فتح شین و سکون یاء) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای بی وزن کردن، خوار کردن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه به عمرو بن عاص از این واژه استفاده نموده است.


شَیْن
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۲۴.    
به معنای بی وزن کردن، خوار کردن آمده است. «شانَه شَیناً: ضِدُّ زانَه».
[۲] طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ط-الحسینی، ج۲، ص۵۷۳.    
[۳] فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۶، ص۲۸۶.    
[۴] جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح‌، ج۵، ص۲۱۴۷.    


برخی از مواردی که در نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - يَشينُ - نامه ۳۹ (درباره معاویه)

امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره معاویه به عمرو بن عاص می‌نویسد:
«فَإِنَّكَ جَعَلْتَ دِينَکَ تَبْعاً لِدُنْيَا امْرِىء ظَاهِر غَيُّهُ، مَهْتُوك سِتْرُهُ، يَشينُ الْكَرِيمَ بِمَجْلِسِهِ، وَ يُسَفِّهُ الْحَلِيمَ بِخِلْطَتِهِ، فَاتَّبَعْتَ أَثَرَهُ»؛
[۵] السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۶۷، نامه ۳۹.    
[۶] عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ص۷۱، نامه ۳۹.    
[۷] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۱، نامه ۳۹.    

«تو دین خود را تابع دنیاى کسى قرار داده‌اى كه گمراهی و ضلالتش آشکار است و پرده‌اش دريده! افراد با شخصيّت و بزرگوار را در همنشينى با خود لکه‌دار مى‌سازد و انسان حلیم و عاقل با معاشرت با او به سفاهت و نادانی مى‌گرايد».
[۸] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۴۳.    
[۹] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۳۸.    
(شرح‌های خطبه:
[۱۰] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۳۹.    
[۱۱] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۰، ص۱۰۲.    
[۱۲] هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۷۲.    
[۱۳] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۶، ص۱۶۰.    
)
این واژه فقط یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۲۴.    
۲. ↑ طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ط-الحسینی، ج۲، ص۵۷۳.    
۳. ↑ فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۶، ص۲۸۶.    
۴. ↑ جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح‌، ج۵، ص۲۱۴۷.    
۵. ↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۶۷، نامه ۳۹.    
۶. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ص۷۱، نامه ۳۹.    
۷. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۱، نامه ۳۹.    
۸. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۴۳.    
۹. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۳۸.    
۱۰. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۳۹.    
۱۱. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۰، ص۱۰۲.    
۱۲. ↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۷۲.    
۱۳. ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۶، ص۱۶۰.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شین»، ج۲، ص۶۲۴.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نامه 39 نهج البلاغه
جعبه ابزار