شیخفرید بکری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَکَّری (بهکری)، شیخ فرید، دیوانی و
تذکره نویس دربار
بابریان بود.
فرزند شیخ معروف «صدر» بهکر بود و در همانجا زاده شد. منابع به تاریخ
تولد و مرگش اشارهای نکردهاند
و آگاهی ما درباره او مختصر و بیشتر برگرفته از تنها اثر باقیمانده وی،
ذخیرة الخوانین ، است.
شیخ فرید نزد میرابوالقاسم نمکین عروض، خطاطی و فن کتابت و نزد ملامحمد تتوی
علم کلام آموخت. ز دیگر استادانش از
ملامصطفی جونپوری نام برده است.
او افزون بر زبان هندی ـ سندی که زبان مادریش بود، در زبان فارسی
مهارت داشت و
عربی و
پشتو نیز میدانست.
شیخ فرید در سلطنت
بابریان به کارها و مسئولیتهای مهم گماشته شد
چنانکه پیش از ۱۰۱۵، وکیل ابوالفتح دکنی
و در ۱۰۱۷ «بخشی» و «امینِ صوبه» برار بود.
او هشت سال
امین و وقایع نویس گجرات بود
و در ۱۰۲۳ به خدمت در دیوان نورالنساء بیگم، دختر جهانگیرشاه (۱۰۱۴ـ۱۰۳۷)، پرداخت
و در ۱۰۴۳ به جرگة ملازمان مهابت خان سپهسالار درآمد
شیخ فرید پس از چندی، وکیل مطلق العنان دولت سراندازخان قلماق شد و نظم را در آن ایالت برقرار کرد.
آخرین منصب او در ۱۰۵۹، امین و وقایع نویس دوازده قلعه در دکن بود که تا ۱۰۶۱ ادامه یافت
و از این تاریخ دیگر اطلاعی از او در دست نیست.
شیخ فرید تألیفاتی داشته که از آن میان
تاریخ شاهجهانی و
تحفة سراندازخانی به دست نیامده است.
او
ذخیرة الخوانین (تنها اثر به جا مانده) را در ۱۰۶۱ به پایان رساند.
این کتاب به زبان
فارسی و نخستین
تذکره از رؤسا و امرای دربار در سلطنت سه پادشاه بابری، یعنی اکبرشاه، جهانگیرشاه و شاهجهان، و مشتمل بر سه باب است.در هر باب، امرای یک پادشاه آمده و در آغاز نیز اسامی آنان فهرست وار نگاشته شده است.
اهمیت
ذخیرة الخوانین در این است که شیخ فرید بسیاری از وقایع و جنگها را خود دیده و یا از کسانی که شاهد آن بودهاند نقل کرده است. علاوه بر آن، او در نگارش
ذخیرة الخوانین از کتب دیگری چون طبقات اکبری نیز بهره برده است.
نثر کتاب ساده و روان و بدون هرگونه
تصنع و
ابهام است. شیخ فرید در این اثر پاره ای اصطلاحات و کلمات محلی و هندی و اشعار هندی به کار برده است.
معین الحق دو نسخة خطی از این کتاب را در کراچی، یکی را در کتابخانه انجمن تاریخ پاکستان، و دیگری را در انجمن ترقی
اردو دیده است
و
منزوی از سه نسخه خطی یاد میکند.
ذخیرة الخوانین به کوشش و تصحیح سیدمعین الحق، توسط انجمن تاریخ پاکستان کراچی در سه مجلد در فاصلة ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۴ به چاپ رسیده است.
شیخ فرید شعر نیز میسرود؛ چند
قطعه و رباعی ازاو در
ذخیرة الخوانین آمده است.
(۱) ظهورالدین احمد، پاکستان مین فارسی ادب کی تاریخ، ج ۲، لاهور ۱۹۷۴.
(۲) فریدبن معروف بکری،
ذخیرة الخوانین، چاپ معین الحق، کراچی ۱۹۶۱ـ۱۹۷۴.
(۳) احمد منزوی، فهرست مشترک نسخه های خطی فارسی پاکستان، اسلام آباد ۱۳۶۲ـ۱۳۷۰ش.
(۴) نظام الدین احمد هروی، طبقات اکبری، ج ۲، کلکته ۱۹۳۱.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بکری»، شماره۱۲۳۳. dark/span
titr