حسنعلی تهرانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسنعلی تهرانی (متوفای ۱۳۲۵ق)، از فقهاء و علمای
شیعه در
قرن چهاردهم هجری قمری بود.
وی در تهران،
نجف و
سامرا علوم دینی را نزد اساتید بزرگی چون
ملا علی دماوندی و
میرزای شیرازی فرا گرفته و به
درجه اجتهاد رسید و برای فعالیتهای علمی و فرهنگی به
مشهد رفت. تدریس سطوح عالی و تربیت شاگردان و امام جماعت
مسجد گوهرشاد بخشی از فعالیتهای این عالم بود. او از شاگردان خاص میرزای شیرازی بود که در زمان تحصیل، تصدی امور مدرسه میرزا را در سامرا بر عهده داشت.
حسنعلی تهرانی در
تهران به دنیا آمد.
از تاریخ تولدش اطلاعی در دست نیست.
او پس از آشنایی با مقدمات و سطوح، همراه استادش آخوند ملا علی دماوندی، و همدرسش
سید عزیزاللّه تهرانی به نجف
و پس از چند سال به سامرا رفت و از شاگردان خاص میرزا محمدحسن مجدد شیرازی (میرزای شیرازی) شد.
تهرانی پس از نیل به درجه اجتهاد در زمان حیات میرزا، در حوزه به تدریس سطوح عالی پرداخت.
همچنین تصدی امور مدرسه میرزای شیرازی را در سامرا، در زمان حیات وی، به عهده داشت.
تهرانی در ۱۳۱۴ از
عتبات به تهران بازگشت اما ناسازگاری او با ارکان
حکومت قاجار موجب شد که به
مشهد برود.
وی در مشهد به تدریس
فقه و
اصول پرداخت.
در بحثهای تهرانی بسیاری از فضلا و مدرّسان
حوزه مشهد حاضر میشدند.
برخی از شاگردان وی این اشخاص بودند: سید حسین موسوی معروف به
ادیب بجنوردی، ملا
محمدعلی فاضل خراسانی، میرزا
علیاکبر نوغانی و
سید محمدباقر رضوی ۱۲۷۰ـ۱۳۴۲ صاحب شجرة طیبّه که از وی
اجازه روایت داشته است.
تهرانی از مقبولیت عامه برخوردار بود و در کنار درس و بحث، امام جماعت
مسجد گوهرشاد بود.
تهرانی در ۴
رمضان ۱۳۲۵ در مشهد درگذشت
و در صُفة قوام شیرازی به خاک سپرده شد.
تهرانی، منتخبی از رساله عملیه فارسی
وحید بهبهانی معروف به مَتاجِر را که مطابق با فتاوی میرزای شیرازی شده بود، به
عربی ترجمه کرد.
همچنین تقریرات درس میرزای شیرازی را از اول «بیع» تا آخر «خیارات» تحریر نمود.
احتمالاً رسالة فی الکبائر، که درباره
گناهان کبیره است، از آثار اوست
(۱) محمدمحسن آقا بزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۲) محمدمحسن آقا بزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، جزء ۱: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، مشهد ۱۴۰۴.
(۳) محمدمحسن آقا بزرگ طهرانی، میرزای شیرازی: ترجمة هدیة الرازی الی الامام المجدد الشیرازی، تهران ۱۳۶۲ ش.
(۴) امین، اعیان الشیعة.
(۵) محمود فاضل، فهرست نسخه های خطی کتابخانه جامع گوهرشاد مشهد، مشهد ۱۳۶۳ـ ۱۳۶۷ ش.
(۶) محمدعلی فاضل خراسانی، «شرح دعاء العرفة»، نشریة دانشکدة الهیات و معارف اسلامی مشهد، ش ۲۶ـ۲۷ (بهار و تابستان ۱۳۵۷).
(۷) محمد گلپایگانی، علمای بزرگ شیعه از کلینی تا خمینی، قم ۱۳۶۴ ش.
(۸) عبدالرحمان بن نصراللّه مدرس، تاریخ علماء خراسان، چاپ محمد باقر ساعدی خراسانی، مشهد ۱۳۴۱ش.
(۹) علی مؤتمن، راهنما، یا، تاریخ و توصیف دربار ولایتمدار رضوی (ع)، تهران ۱۳۴۸ ش.
•
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «حسنعلی تهرانی»، شماره ۴۱۲۱.