شیب (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَیْب (به فتح شین و سکون یاء) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای سفید شدن مو که
حضرت علی (علیهالسلام) درباره خلافت
ابوبکر از این واژه استفاده نموده است.
شَیْب به معنای سفید شدن مو آمده است. «شاب الرجل شیبا: ابیضّ شعره»
• امام (صلواتاللهعلیه) در رابطه با خلافت ابوبکر فرموده است: «
«يَهْرَمُ فيهَا الكَبيرُ، وَيَشِيبُ فِيهَا الصَّغِيرُ...»؛
محيطى كه پيران در آن فرسوده، جوانان پير...»
• امام (صلواتاللهعلیه) درباره پیرها فرموده است :«
«أَنَّكُمْ فِي زَمَان... فَتَاهُمْ عَارِمٌ وَ شَائِبُهُمْ آثِمٌ...»؛
بدانيد در زمانى قرار گرفتهايد... جوانانشان بداخلاق، بزرگسالانشان گنهكار...»
«شائب: مو سفید»
«
«غَيِّرُوا الشَّيْبَ، وَلاَ تَشَبَّهُوا بِالْيَهُودِ»»
«
«لو غيَّرتَ شيبك يا أميرالمؤمنين»»
این واژه چهار بار در «نهج البلاغه» آمده است
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شیب»، ج۲، ص۶۲۳.