• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شیب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: شیب (ابهام‌زدایی).


شَیْب (به فتح شین و یکون یاء)، از واژگان قرآن کریم به معنای سفید شدن موی است.



شَیْب به معنای سفید شدن موی است. همچنین است مشیب. «شاب الرجل یشیب شیبا: ابیض شعره»


(اِنِّی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّی وَ اشْتَعَلَ الرَّاْسُ‌ شَیْباً) آن در آیه کنایه از پیری است. شیب به کسر اول. در آیه‌ (یَوْماً یَجْعَلُ الْوِلْدانَ‌ شِیباً) جمع اشیب به معنی پیران، موسفیدان است (ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفاً وَ شَیْبَةً) سپس از بعد ضعف طفولیت قدرت و نیروی جوانی داد، آنگاه از بعد جوانی ناتوانی و پیروی قرار داد.
در الصحاح از اصمعی نقل می‌کند: شیب سفیدی موی و مشیب وارد شدن بدان وقت است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۹۴.    
۲. راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۶۹.    
۳. فخرالدین طریحی، مجمع البحرین تحقیق الحسینی، ج۲، ص۹۵.    
۴. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۶۱.    
۵. مریم/سوره۱۹، آیه۴.    
۶. مزمل/سوره۷۳، آیه۱۷.    
۷. شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۱۶۷.    
۸. روم/سوره۳۰، آیه۵۴.    
۹. جوهری، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیه، ج۱، ص۱۵۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شیب»، ج۴، ص۹۴.    






جعبه ابزار