شکار حیوانات (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پرهیز از
شکار حیوانات، با انگیزه‌ای جز تامین نیازهای اساسی برآمده از تقوای الهی است.
• «... فکلوا مما امسکن علیکم... واتقوا الله...؛
از تو مى‌پرسند چه چیزى بر آنها
حلال شده؟ بگو: همه پاكیزه‌ها (هر چه كه مطلوب
عقل و مرغوب طبع باشد از خوراكى و پوشاكى و سایر وسایل زندگى) بر شما حلال گردیده؛ و (نیز
صید) آنچه از
حیوانات شكارى كه تعلیم داده و تأدیب نموده‌اید (براى شما حلال است)- در حالى كه از آنچه خدا به شما آموخته به آنها مى‌آموزید- (پس) از هر
حیوانى كه براى شما بگیرند و نگه دارند بخورید و نام خدا را (هنگام فرستادن آنها به سوى
شكار) بر آن ببرید، و از خدا پروا كنید، كه بى‌تردید
خداوند زودرس به حساب است.»
ضرورت پرهیز از
شکار و صید
حیوانات، با انگیزه‌ای جز تامین نیازهای خوراکی:
خداى تعالى دنبال بیان حكم
شكار و در آخر آن فرموده: (وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَرِیعُ الْحِسابِ) تا اشاره كرده باشد به اینكه در مساله
شكار كردن باید از خدا ترسید، و بیهوده
حیوانات وحشی را بى‌جان ننموده و در كشتن آنها
اسراف نورزید و صرفا به منظور تفریح و سرگرمى و یا خودنمایى و زورمندى
شكار نكرد، و باید دانست كه خداى تعالى در حسابگرى سریع است، و
کیفر ظلم و تعدى را قبل از
آخرت در همین
دنیا مى‌دهد، و این ظلم‌ها و تجاوزها و دام اندازی‌ها و بى خبر كشتن
حیوانات بى زبان همانطور كه بسیار به
چشم خود دیده‌ایم جز سوء عاقبت و نكبت ثمره‌اى ندارد.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «شکار حیوانات».
