شَیْءٍ نُکُر (لغاتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَیْءٍ نُکُر: (الدَّاعِ إِلى شَىْءٍ نُّكُرٍ) منظور از
«شَیْءٍ نُکُر» (مطلب ناشناخته)
يا حسابرسى دقيق الهى است كه تا آن روز براى آنها ناشناخته بوده
و يا عذابهايى است ناشناخته كه هرگز باور نمىكردند
و يا همه اينها، چراكه
قیامت در همه معيارهايش براى انسانها ناشناخته است.
(فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَيْءٍ نُّكُرٍ) (بنابراين از آنها روى بگردان
و روزى را به ياد آور كه دعوت كننده الهى مردم را به امر وحشتناک
و ناخوشايندى (حساب اعمال) دعوت مىكند!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان میفرماید: كلمه تولى كه مصدر فعل تول است به معناى اعراض است
و حرف فاء كه بر سرش در آمده فاى تفريع است، مىفهماند جمله فرع
و نتيجه مطالب قبلى است كه حال كفار را توصيف مىكرد
و مىفرمايد: وقتى مكذبين به تو، پيرو هواهاى نفسانى باشند
و در نتيجه انذارها سودى به حالشان ندهد
و عبرتها
و مواعظ به خرجشان نرود، تو هم از ايشان روى بگردان
و اصرارى بر دعوتشان مورز.
راغب مىگويد:
انكار، ضد عرفان است
و براى اظهار اينكه من فلانى را نمىشناسم، هم گفته مىشود: أنكرت فلانا،
و هم گفته مىشود:
نكرت فلانا،
و اصل معناى اين كلمه اين است كه چيزى وارد بر قلب شود كه قلب تصورش را نكرده باشد
و اين خود نوعى
جهل است
و در
قرآن کریم آمده:
(فَلَمَّا رَأى أَيْدِيَهُمْ لا تَصِلُ إِلَيْهِ نَكِرَهُمْ) وقتى ديد دستشان به غذا نمىرسد ناشناس تشخيصشان داد
و نيز مىگويد: كلمه
نكر هم به معناى زيركى است
و هم به معناى امرى دشوار است، كه اذهان آن را نمىشناسد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شَیْءٍ نُکُر»، ص۳۲۳.