شَقْو (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَقْو (به فتح شین) و
شَقْوَة (به فتح شین و واو و سکون قاف) و
شَقاوَة (به فتح شین و واو) و
شَقاء (به فتح شین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای بدبختی و خلاف
سعادت است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مقام
نصیحت از این واژه استفاده نموده است.
از این واژه هیجده مورد در «
نهج البلاغه» آمده است.
شَقْو،
شَقْوَة،
شَقاوَة و
شَقاء به معنای بدبختی و خلاف سعادت آمده است.
شقیّ: بدبخت و
اشقی: بدبخت‌تر است.
برخی از مواردی که در «
نهج
البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در مقام نصیحت فرموده است:
«عِبادَ اللهِ... فَإِنَّ اللهَ قَدْ أَوْضَحَ سَبيلَ الْحَقِّ وَ أَنارَ طُرُقَهُ، فَشِقْوَةٌ لاَزِمَةٌ، أَوْ سَعادَةٌ دائِمَةٌ» «بندگان خدا!
خدا را خدا را؛ مراقب عزیزترین و محبوب‌ترین نفوس نسبت به خویش باشید (دست‌کم بر خود رحم کنید) چرا که خداوند
راه حق را برای شما آشکار ساخته و طرق آن را روشن نموده است و سرانجام کار (از دو حال خارج نیست) یا بدبختی دائمی است و یا نیک‌بختی همیشگی.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) به
معاویه می‌نویسد:
«وَ قَريبٌ ما أَشْبَهْتَ مِنْ أَعْمام وَ أَخْوال! حَمَلَتْهُمُ الشَّقاوَةُ ، وَ تَمَنّي الْباطِلِ، عَلَى الْجُحُودِ بِمُحَمَّد(صلى‌الله‌عليه‌وآله) فَصُرِعُوا مَصارِعَهُمْ حَيْثُ عَلِمْتَ» «و چقدر تو با عموها و دایی‌های (بت‌پرستت) شباهت نزدیک داری همان‌ها که
شقاوت و تمنای باطل وادارشان ساخت که (آیین)
محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را انکار کنند و همان‌گونه که می‌دانی (با او ستیزه کرده‌اند تا) به خاک و خون غلطیدند.»
از این واژه هیجده مورد در «
نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شقو»، ج۲، ص۶۰۹.
