شَعائِر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَعائِر: (مِنْ شَعآئِرِ اللَّهِ) «شَعائِر» از مادّه «
شَعْر»
جمع
«شعیره» به معنای علامت و نشانه است و
«شعائر اللّه» علامت‌هایی است که انسان را به یاد خدا می‌اندازد و خاطره‌ای از خاطرات مقدس را در نظرها تجدید می‌کند. بنابراین
«شعائر اللَّه» در
سوره حجّ به معنای «نشانه‌های پروردگار» است که شامل سر فصل‌های آئین الهی، برنامه‌های کلی و آنچه در نخستین بر خورد با این آئین چشمگیر است - و از جمله
مناسک حج - می‌باشد که انسان را به یاد خدا می‌اندازد.
ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با
شَعائِر:
(اِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَآئِرِ اللّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ اَوِ اعْتَمَرَ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْهِ اَن یَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَن تَطَوَّعَ خَیْرًا فَاِنَّ اللّهَ شَاکِرٌ عَلِیمٌ) («صفا» و «مروه» از شعائر الهی است؛ بنابراین، هرکس که حجِّ خانه خدا و یا
عمره انجام دهد، باکی بر او نیست که برآن دو
طواف کند و
سعی صفا و مروه به جای آورد و کسی که فرمان خدا را در انجام کارهای نیک
اطاعت کند،
خداوند نسبت به عمل او قدردان و از آن آگاه است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه (شعائر) جمع شعیره است که به معنای علامت است و مشعر را هم به همین جهت مشعر گفته‌اند و نیز وقتی می‌گویند: فلان اشعر الهدی، فلانی هدی را اشعار کرد؛ به معنای این است که آن حیوان را برای
ذبح علامت زد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(ذَلِکَ وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَاِنَّهَا مِن تَقْوَی الْقُلُوبِ) (این است مناسک حج) و هرکس شعائر الهی را بزرگ دارد، این کار نشانه تقوای دل‌های آن‌ها است)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه شعائر جمع شعیرة است و شعیره به معنای علامت است و شعائر خدا علامت‌هایی است که خداوند آن‌ها را برای اطاعتش نصب فرموده است، هم چنان که خودش فرمود:
(اِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ) و نیز فرموده:
(وَ الْبُدْنَ جَعَلْناها لَکُمْ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ... ) (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شَعائِر»، ص۳۱۳.
