شَرَعَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَرَعَ: (شَرَعَ لَکُمْ مِّنَ الدِّیْنِ) «شَرَعَ» از مادّه «
شَرْع» (بر وزن زرع)
در اصل، به معنای راه روشن است، راه ورود به نهرها را نیز
«شَرِیْعَه» می‌گویند، سپس این کلمه در مورد
ادیان الهی و شرایع آسمانی به کار رفته، چرا که راه روشن سعادت در آن است و طریق وصول به آب حیات،
ایمان و
تقوی و
صلح و
عدالت است.
(شَرَعَ لَکُم مِّنَ الدِّینِ مَا وَصَّی بِهِ نُوحًا وَالَّذِی اَوْحَیْنَا اِلَیْکَ وَمَا وَصَّیْنَا بِهِ اِبْرَاهِیمَ وَمُوسَی وَعِیسَی اَنْ اَقِیمُوا الدِّینَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِیهِ کَبُرَ عَلَی الْمُشْرِکِینَ مَا تَدْعُوهُمْ اِلَیْهِ اللَّهُ یَجْتَبِی اِلَیْهِ مَن یَشَاءُ وَیَهْدِی اِلَیْهِ مَن یُنِیبُ) (آیینی را برای شما مقرر نمود که به
نوح توصیه کرده بود و آنچه را بر تو
وحی فرستادیم و به
ابراهیم و
موسی و
عیسی سفارش کردیم این بود که: همان دین خالص را برپا دارید و در آن تفرقه ایجاد نکنید و آنچه
مشرکان را به آن دعوت می‌کنید (
توحید) بر آن‌ها گران است.
خداوند هر کس را بخواهد برمی‌گزیند و کسی را که
توبه کند به سوی خود
هدایت می‌نماید)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: وقتی گفته می‌شود فلانی شرع الطریق معنایش این است که راه را هموار و از بی‌راهه متمایز کرد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شَرَعَ»، ص۳۱۲.
