|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
بسطام یشکری معروف به شوذب، از بنی‌شیبان، یکی از شورشیان خوارج و مردی زورگو بود. او در زمان عمر بن عبدالعزیز در محلی نزدیک کوفه موسوم به «جوخا» با هشتاد تن از یارانش قیام کرد. عمر بن عبدالعزیز، در جنگ با آنان درنگ کرد تا آن‌که درگذشت. وقتی یزید بن عبدالملک به‌جای عمر بن عبدالعزیز نشست، فرمان جنگ با شوذب و یارانش را داد. مردم کوفه نیز با او از در جنگ درآمدند، اما از پس وی برنیامدند و شوذب و یارانش توانستند آنها را تا کوفه تعقیب کنند. به دنبال آن، یزید سه سپاهِ دو هزار نفری را به‌سوی او گسیل داشت، اما این سپاهیان نیز شکست خوردند. این بود که کار شوذب بالا گرفت و مردم از شرّ او ترسیدند. در این میان، مسلمة بن عبدالملک که در آن روزگار امیر عراق بود، سپاهی را به استعداد ده هزار مرد جنگی، به فرماندهی سعید بن عمرو حَرَشی تدارک دید. این سپاه توانست شوذب را محاصره کند و پس از کشتن وی، نیروهایش را نیز پراکنده سازد. [۶]
مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۳، ص۱۹۰.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۸۰. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
