• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شوذب بن عبدالله همدانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: مقتل جامع سیدالشهداء

شوذب بن عبدالله همدانی، طبق برخی نقل‌ها غلام عابس بن ابی شبیب شاکری بوده که در کربلا قبل از عابس به شهادت رسیده است.


ملا حسین واعظ کاشفی، شوذب را غلام عابس از طایفه شاکر نامیده است.
[۱] واعظ کاشفی، روضة الشهدا، ج۱، ص۳۸۲.    
ولى برخى از معاصرین می‌گویند چون شوذب از نظر مقام علمى و معنوى بر عابس برترى دارد نمى‌توان وى را غلام نامید. بلكه هم‌پیمان عابس و طایفه‌اش بوده است.
[۲] موسوی زنجانی، ابراهیم، وسیلة الدارین، ج۱، ص۱۵۴.
[۳] عمادزاده، حسین، عاشورا چه روزیست؟، ج۱، ص۲۴۵.
[۴] کمره‌ای، میرزاخلیل، عنصر شجاعت، ج۱، ص۱۳۰.
(مرحوم شیخ عباس قمی درباره شوذب می‌گوید: «شاکر» قبیله‌ای در یمن از همدان است که نسب آنها بر می‌گردد به شاکر بن ربیعه بن مالک؛ و عابس از همین قبیله بود و شوذب، نزیل و حلیف او بود، نه غلام و یا آزاد کرده و برده او، چنان که عده‌ای چنین پنداشته‌اند، حتی استاد ما جناب محدث نوری صاحب مستدرک گفت: چه بسا مقام شوذب از مقام عابس بالاتر باشد؛ زیرا در حق او گفته‌اند. شوذب از پیشگامان مکتب شیعه بوده است)
[۵] قمی، شیخ عباس، نفس‌المهموم، ص۲۸۱


شوذب، مردی عابد، مخلص
[۶] شمس الدین، محمدمهدی، انصار الحسین علیه‌السلام، ج۱، ص۹۴.    
و از کسانی بود که برای شیعیان کوفه از امام علی (علیه‌السلام)، حدیث نقل می‌کرد.
[۷] جمعی از نویسندگان، ذخیرة الدارین، ج۱، ص۴۴۶.    
[۸] سماوی، محمد بن طاهر، ابصار العین، ج۱، ص۱۲۹.    
[۹] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۸۸.
او جنگجوی نام‌آوری بود که در جنگ‌های سه‌گانه امام علی (علیه‌السلام) یعنی جمل، صفین و نهروان شرکت کرد.
[۱۰] موسوی زنجانی، ابراهیم، وسیلة الدارین، ج۱، ص۱۵۴.


این یار باوفای سیّدالشهدا (علیه‌السلام)
[۱۱] طوسی، محمد بن حسن، الرجال، ج۱، ص۱۰۱.    
در کهنسالی عابس را از کوفه تا مکه برای رسانیدن نامه مسلم (علیه‌السلام) به امام (علیه‌السلام) همراهی کرد و با آن بزرگوار به کربلا آمد.
[۱۲] جمعی از نویسندگان، ذخیرة الدارین، ج۱، ص۴۴۶.    
[۱۳] سماوی، محمد بن طاهر، ابصار العین، ج۱، ص۱۲۹.    
در روز عاشورا پس از شهادت حنظلة بن سعد شبامی،
[۱۴] مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۰۵.    
[۱۵] کمره‌ای، میرزاخلیل، عنصر شجاعت، ج۱، ص۱۳۲.
عابس بن ابی شبیب شاکری به همراه شواذب بن عبدالله، از هم پیمانان و وابستگان بنی شاکر، به حضور امام حسین رسیدند. عابس به شوذب گفت: ‌ای شوذب چه تصمیمی گرفته‌ای؟ (می‌خواهی چه کنی؟) شوذب گفت: چه می‌کنم؟! به همراه تو در رکاب فرزند دختر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌جنگم تا کشته شوم. عابس گفت: گمان من هم همین بود، اما نخست نزد ابی عبدالله برو (و از او اجازه بگیر تا تو جزء یاران او گردی) و او (جهاد و شهادت) تو را مانند دیگر یاران خود، به حساب خدا بگذارد، و من هم تو را به حساب خدا بگذارم (تا اجری ببرم)؛ زیرا در این ساعت اگر کس دیگری با من بود، که از تو به من نزدیک‌تر بود، دوست می‌داشتم برود و جلوی چشمانم به شهادت برسد، تا او را به حساب خدا بگذارم (و اجری ببرم) امروز روزی است که هر قدر می‌توانیم، باید به دنبال اجر و پاداش باشیم؛ زیرا بعد از این روز، دیگر جای عمل نیست، و فقط حساب است.
شوذب نزد امام حسین (علیه‌السّلام) رفت و بر امام (علیه‌السّلام) سلام کرد و (پس از کسب اجازه) به میدان رفت و دلاورانه جنگید و پس از به هلاکت رسانیدن گروهی از دشمن
[۱۶] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۸۸.
خود نیز به فیض بزرگ شهادت نایل گشت.
[۱۷] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۳۸.    
[۱۸] حسینی جلالی، محمدرضا، تسمیة من قتل مع الحسین علیه‌السلام، ج۱، ص۳۰.    
[۱۹] خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل ‌الحسین علیه‌السلام، ج۲، ص۲۶.    
[۲۰] طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری، ج۱، ص۴۶۴.    


قبر وی، در مقبره جمعی شهیدان می‌باشد.
[۲۱] تنکابنی، محمد، اکلیل المصائب، ج۱، ص۱۲۶.


در زیارت ناحیه مقدسه امام (علیه‌السّلام) و رجبیّه با دو عنوان از وی چنین یاد شده است: «السلام علی شوذب مولی شاکر.» «سلام بر سوید مولی شاکر.»
[۲۲] ابن طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الحسنه، ج۳، ص۷۹.    
[۲۳] ابن طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الحسنه، ج۳، ص۳۴۶.    


۱. ↑ واعظ کاشفی، روضة الشهدا، ج۱، ص۳۸۲.    
۲. ↑ موسوی زنجانی، ابراهیم، وسیلة الدارین، ج۱، ص۱۵۴.
۳. ↑ عمادزاده، حسین، عاشورا چه روزیست؟، ج۱، ص۲۴۵.
۴. ↑ کمره‌ای، میرزاخلیل، عنصر شجاعت، ج۱، ص۱۳۰.
۵. ↑ قمی، شیخ عباس، نفس‌المهموم، ص۲۸۱
۶. ↑ شمس الدین، محمدمهدی، انصار الحسین علیه‌السلام، ج۱، ص۹۴.    
۷. ↑ جمعی از نویسندگان، ذخیرة الدارین، ج۱، ص۴۴۶.    
۸. ↑ سماوی، محمد بن طاهر، ابصار العین، ج۱، ص۱۲۹.    
۹. ↑ مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۸۸.
۱۰. ↑ موسوی زنجانی، ابراهیم، وسیلة الدارین، ج۱، ص۱۵۴.
۱۱. ↑ طوسی، محمد بن حسن، الرجال، ج۱، ص۱۰۱.    
۱۲. ↑ جمعی از نویسندگان، ذخیرة الدارین، ج۱، ص۴۴۶.    
۱۳. ↑ سماوی، محمد بن طاهر، ابصار العین، ج۱، ص۱۲۹.    
۱۴. ↑ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۰۵.    
۱۵. ↑ کمره‌ای، میرزاخلیل، عنصر شجاعت، ج۱، ص۱۳۲.
۱۶. ↑ مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۸۸.
۱۷. ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۳۸.    
۱۸. ↑ حسینی جلالی، محمدرضا، تسمیة من قتل مع الحسین علیه‌السلام، ج۱، ص۳۰.    
۱۹. ↑ خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل ‌الحسین علیه‌السلام، ج۲، ص۲۶.    
۲۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری، ج۱، ص۴۶۴.    
۲۱. ↑ تنکابنی، محمد، اکلیل المصائب، ج۱، ص۱۲۶.
۲۲. ↑ ابن طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الحسنه، ج۳، ص۷۹.    
۲۳. ↑ ابن طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الحسنه، ج۳، ص۳۴۶.    


جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ج۱، ص۲۰۰- ۲۰۱.    
پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۱، ص۷۹۲ - ۷۹۴.



رده‌های این صفحه : اصحاب امام حسین | تاریخ زندگانی امام حسین | شهدای غیر بنی هاشم در کربلا | شهدای کربلا | مقتل جامع سیدالشهداء | نهضت عاشورا
جعبه ابزار