شمسالدین علی چشمی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شمسالدین علی چُشمی یکی از امیران سربداران بود که اقدامات خوبی برای استواری حکومت
سربداران انجام داد. سربداران، جنبش و قیام
شیعیان سبزوار بر ضد
مغولان در سده هشتم قمری بود. سربداران دوازده امیر بودند که یکی پس از دیگری، حدود نیم
قرن، در فاصله بین درگذشت
ابوسعید بهادرخان در
۷۳۶، تا یورش
تیمور گورکان حکومت کردند
و قلمرو آنها منطقه شرقی و شمال
ایران در آن زمان را دربر میگرفت.
روش سیاسی
شمس
الدین علی چُشمی، رضایت
شیخیان (درویشان) را به دنبال نداشت. درویش هندوی مشهدی که از طرف
شمس
الدین علی به حکومت
دامغان رسیده بود، شورش کرد اما در
دامغان سرکوب شد.
حکومت سربداران در دوره
شمس
الدین چنان استوار بود که
تغاتیمور و ملک
معزالدین حسین گرت در
هرات بیمناک شدند. تغاتیمور از لشکرکشی چشم پوشید و پیمان صلحی با آنان منعقد کرد.
به گزارش
دولتشاه سمرقندی،
شمس
الدین علی تلاش کرد سلاح تهیه کند. همچنین، به هجده هزار مرد مواجب میداد.
مهمترین اقدام
شمس
الدین برای اصلاح امور مالی، پرداخت حقوق سپاهیان از خزانه بود و مقرراتی جدید را جایگزین رسم حواله برات کرد.
در دوره وی،
ضرب سکه متداول شد.
این نکته گسترش نظام مالی سربداران را نشان میدهد،
که بدون آن پرداخت حقوق امکانپذیر نبود. همچنین، مسجد سبزوار را تعمیر و تکمیل کرد و انباری بزرگ در
سبزوار ساخت.
شمس
الدین به اجرای
احکام دینی و منع کارهای خلاف شرع اهمیت میداد. مصرف
شراب و بنگ را ممنوع ساخت
برای جلوگیری از فساد مالی سختگیر بود، چنانکه به حیدر قصاب، تحصیلدار تَمغا (گونهای مالیات)، که بخشی از وجوه مقرری را نپرداخته بود، اهانت کرد و او برای فرار از انتقام،
شمس
الدین را در قلعه سبزوار در
۷۵۳ (
شوال ۷۵۲) کشت.
شمس
الدین حدود چهار سال و نه ماه حکومت کرد.
ابن یمین در اشعارش او را بسیار ستوده است.
•
رضا رضازاده لنگرودی، دانشنامه جهان اسلام، برگرفته از مقاله «سربداران»، تاریخ بازبینی ۱۴۰۱/۰۷/۲۳.