شقو (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَقو (به فتح شین) و
شَقْوَة (به فتح شین و واو و سکون قاف) و
شَقاوَة (به فتح شین و واو) و
شَقاء (به فتح شین) از
مفردات نهج البلاغه به معنای بدبختی و خلاف
سعادت است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مقام
نصیحت از این واژه استفاده نموده است. این ماده هیجده مورد در
نهج البلاغه آمده است.
شَقو،
شَقْوَة،
شَقاوَة و
شَقاء به معنای بدبختی و خلاف سعادت آمده است. شقیّ: بدبخت و اشقی: بدبخت‌تر است.
• امام (صلوات‌الله‌علیه) در مقام نصیحت فرموده است: «
«عِبَادَ اللهِ... فَإِنَّ اللهَ قَدْ أَوْضَحَ سَبِيلَ الْحَقِّ وَأَنَارَ طُرُقَهُ، فَشِقْوَةٌ لاَزِمَةٌ، أَوْ سَعَادَةٌ دَائِمَةٌ»؛
بندگان خدا!
خدا را خدا را؛ مراقب عزیزترین و محبوب‌ترین نفوس نسبت به خویش باشید (دست‌کم بر خود رحم کنید) چرا که خداوند راه حق را برای شما آشکار ساخته و طرق آن را روشن نموده است و سرانجام کار (از دو حال خارج نیست) یا بدبختی دائمی است و یا نیک‌بختی همیشگی.»
• امام (صلوات‌الله‌علیه) به
معاویه می‌نویسد: «
«وَقَرِيبٌ مَا أَشْبَهْتَ مِنْ أَعْمَام وَأَخْوَال! حَمَلَتْهُمُ الشَّقَاوَةُ، وَتَمَنِّي الْبَاطِلِ، عَلَى الْجُحُودِ بِمُحَمَّد(صلى‌الله‌عليه‌وآله) فَصُرِعُوا مَصَارِعَهُمْ حَيْثُ عَلِمْتَ»؛
و چقدر تو با عموها و دایی‌های (بت‌پرستت) شباهت نزدیک داری همان‌ها که
شقاوت و تمنای باطل وادارشان ساخت که (آیین)
محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را انکار کنند و همان‌گونه که می‌دانی (با او ستیزه کرده‌اند تا) به خاک و خون غلطیدند.»
این واژه هیجده مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شقو»، ج۲، ص۶۰۵.
