شَطَط (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَطَط: (لَقَدْ قُلْنآ اِذاً شَطَطاً) «شَطَط» (بر وزن وسط) به معنای خارج شدن از حدّ اعتدال و
افراط در دوری است؛
لذا به سخنانی که بسیار دور از
حق است، «شطط» گفته می‌شود و اگر به حاشیه نهرهای بزرگ «شط» می‌گویند، به خاطر آن است که از آب فاصله زیاد دارد و دیوارهای آن بلند است.
ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با
شَطَط:
(وَرَبَطْنَا عَلَی قُلُوبِهِمْ اِذْ قَامُوا فَقَالُوا رَبُّنَا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْاَرْضِ لَن نَّدْعُوَ مِن دُونِهِ اِلَهًا لَقَدْ قُلْنَا اِذًا شَطَطًا) (و به دل‌هایشان نیرو بخشیدیم در آن هنگام که
قیام کردند و گفتند: پروردگار ما، پروردگار آسمان‌ها و زمین است؛ هرگز غیر او معبودی را نمی‌خوانیم؛ که اگر چنین کنیم، سخنی به گزاف گفته‌ایم)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه شطط به معنای خروج از حد و تجاوز از حق است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(وَاَنَّهُ کَانَ یَقُولُ سَفِیهُنَا عَلَی اللَّهِ شَطَطًا) (و این‌که سفیه ما
ابلیس درباره
خداوند سخنان ناروا می‌گفت)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه شطط به معنای سخن دور از حقیقت است.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شَطَط»، ص۳۱۳.
