شرعه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
«شِرْعه» نیز در لغت
به معناى راه مستقیم است
و چون بر وزن «فِعْله» است از آن نوع خاصّى از
راه مستقیم اراده مى شود
و بر همین اساس است که در
قرآن کریم از راه ها و مذاهب مختلفى که
به یک سرى
عقاید و اصول و قوانین مشترک منتهى مى شود
به «شِرعه» تعبیر شده است: (لِکُلّ جَعَلْنَا مِنْکُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجاً)
و روشن است که «
ما به الامتیاز»
شرایع آسمانی، امورى فرعى و عملى است و دقیقاً از همین نکته مى توان نتیجه گرفت که مراد از «شِرعه» خصوص
احکام و فروعات عملى است و در نتیجه اخصّ و محدودتر از دو واژه «
شریعت» و «
دین» مى باشد.
امام خمینی پیروی از شریعت و مراعات ظاهر آن را تنها راه رسیدن
به طریقت و حقیقت میداند
و معتقد است هیچ راهی در معارف الهی پیموده نمیشود مگر آنکه ظاهر شریعت مراعات شود و بدون اتصاف
به ظاهر شریعت نمیتوان
به باطن دست یافت؛
همچنان که راه رسیدن
به باطن اعمال شرعی و عبادات، مانند نماز، رعایت آداب شرعی در آن عبادت است و این امر راه مستقیم
به اسرار ربوبیت و انوار غیبی است. امام خمینی علم شریعت را راهی مستقیم
به اسرار و تجلیات الهی و اساس اعمال ظاهری و تکالیف الهی میداند
و بر این اعتقاد است که نزدیکترین راه وصول الیالله و صراط مستقیم اهل سلوک راه
رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) و
اهلبیت (علیهمالسّلام) اوست.
ایشان با این اعتقاد که دستور تربیت انسان در شرایع الهی وجود دارد، معتقد است کسی که با مداومت بر انجام اعمال ظاهری شریعت و تبعیت از تکالیف الهی
به باطن دست نیابد، باید بداند آنگونه که شایسته و بایسته است بر انجام وظایف ظاهری قیام نکرده است و درصورتیکه سالک در ریاضت خود، طریق شریعت را در پیش نگیرد و
به ریاضتهای باطل روی آورد، نفس و شیطان درون او بر او تجلی میکند و
به ادعاهای باطل و
شطحیات مبتلا میشود و این درحقیقت از نقصان سلوک و بقای انانیت سالک است.
به اعتقاد امام خمینی، سالک پس از آنکه ملتزم
به احکام شریعت شد و مشغول تهذیب باطن گردید، کمکم انوار غیبی الهی در آینه قلبش تجلی میکند و با جذبههای باطنی و عشق فطری ذاتی، مجذوب
عالم غیب میشود و پس از گذر از این مراحل، سلوک الیالله با دستگیری باطنی غیبی آغاز میشود و قلب، حقطلب و حقجو میشود و توجه قلب از طبیعت جدا شده
به حقیقت میرسد.
• دانشنامه امام خمینی، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰ شمسی.