شباب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شباب (به کسر شین) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای آتش‌گیره که
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره فتنه‌ها از این واژه استفاده نموده است.
شباب (به کسر شین) به معنای آتش‌گیره آمده است.
«الشباب (بالکسر): ما شبّ به‌ای اوقد»
آن را بدایه و اوّل شی‌ء نیز گفته‌اند.
•امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره فتنه‌ها فرموده: «
«تَبْدَاُ فِی مَدَارِجَ خَفِیَّهٍ وَ تَئُولُ اِلَی فَظَاعَهٍ جَلِیَّهٍ شِبَابُهَا کَشِبَابِ الْغُلاَمِ وَ آثَارُهَا کَآثَارِ السِّلاَمِ»؛
فتنه‌ها کم کم از مراحل ناپیدا شروع به حرکت می‌کنند و سرانجام به صورت خطرناک آشکار می‌شوند. رشد آن‌ها همچون رشد جوانان سریع است و آثارشان (بر پیکر جامعه) همچون آثار سنگ‌های سخت و محکم است (که بر پیکر انسان وارد می‌شود).»
«سِلام» (به کسر سین) نیز در این فراز از کلام حضرت جمع سلمه به معنی سنگ است.
• امام (صلوات‌الله‌علیه)(در نامه ۲۸) به
معاویه نوشته: «
«و منا اسد الله و منکم اسد الاحلاف و منّا سیّدا شباب اهل الجنة و منکم صبیة النار»؛
از میان ما شیر خدا (
حمزه) و از میان شما شیر پیمان‌هاى ضد اسلامى (
ابو‌سفیان) از میان ما دو سرور جوانان بهشت (
حسنین (علیهما‌السلام)) و از میان شما کودکان آتش (اولاد
مروان و فرزندان
عقبة بن ابی‌معیط)» منظور از «سیّدا شباب» حسنین (علیهما‌السّلام) است.(رجوع شود به
اسد)
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شباب»، ج۲، ص۵۷۳.
