• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سیدمیرآصف قزوینی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آصِفِ قَزْوینی، یا سیّدمیرآصف قزوینی، از علما و فقهای امامی اوایل سده ۱۲ق/۱۸م است.



در اواخر سده ۱۱ و اوایل سده ۱۲ق/۱۷ و ۱۸م، نخست در قزوین و سپس در اصفهان به تحصیل دانش پرداخت. پس از چندی به قزوین بازگشت و مدتی را در آن‌جا و سپس در تفلیس به تدریس گذراند.


در شرح مختصری که از زندگی او باقی است، پرهیزکاری و نوع دوستی وی جای خاصی دارد. هنگامی که اصفهان در محاصره محمود افغان بود (۱۱۳۵ق/۱۷۲۳م)، میرآصف در شرایط دشوار جنگ و قحطی به یاری و دستگیری درماندگان و مستمندان برخاست. وی مدتی کوتاه پس از این واقعه درگذشت.


اثر مشهور او شرحی بر خطبه همام از نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) است.


(۱) آزادکشمیری. محمدصادق، نجوم‌ السماء ‌فی‌ تراجم ‌العلماء، لکهنو، ۱۳۰۳ق، ۱/۲۷۳-۲۷۴.
(۲) آقابزرگ، الذریعه، ۱۳/۲۲۶.
(۳) امین، محسن، اعیان‌الشیعه، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ق، ۲/۷۸.
(۴) قمی، عباس، فوائدالرضویة، تهران، ۱۳۲۷ش، ص۵۳.
(۵) مدرس، محمدعلی، ریحانةالادب، تبریز، ۱۳۴۶ش، ۴/۴۴۷-۴۴۸.


دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «سیدمیرآصف قزوینی»، ج۱، ص۲۵۰.    






جعبه ابزار