سیدمحمدحسین بن ابوالحسن ادیب موسوی بجنوردی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدمحمدحسین بن ابوالحسن ادیب بجنوردی اصفهانی،
عالم فاضل و
حکیم فرزانه، از علمای معاصر می‌باشد.
سیّدمحمّد ادیب بجنوردی ابن سیّدابوالحسن موسوی نسل بجنوردی،
عالم فاضل و
حکیم فرزانه، از علمای معاصر در سال ۱۳۰۰ق متولّد شده و در
مشهد مقدس نزد جمعی از فضلاء از جمله حاجی فاضل خراسانی،
ادیب نیشابوری و شیخ ابوالقاسم نیشابوری به تحصیل پرداخت و
فلسفه و
منطق را نزد
آقابزرگ حکیم فرا گرفت.
وی سال‌ها در مشهد مقدس به
تدریس مشغول بود. اما به‌خاطر سختی امر معیشت به‌ناچار به کارهای دولتی روی آورد و به
اصفهان انتقال یافته و ۱۲ سال
رئیس اوقاف و معاون اداره فرهنگ اصفهان بود و در سال‌های ۱۳۲۳ و ۱۳۲۴ ش در
مدرسه صدر اصفهان «
شرح باب حادی عشر» «
شرح شمسیّه» و «
شوارق» را تدریس می‌نمود و جمعی از فضلاء از جمله: «شیخ محمّد محزونیه»، «سیّدعلی هدایتی خواجویی»، «احمد غفاریان»، «سیدمهدی حجازی قمشه‌ای»، «شیخ علی کاشانی» و «آقاضیاء کجانی» در درس او شرکت می‌کردند. وی بسیار خوش‌بیان و دارای حافظه‌ای قوی و کم‌نظیر بود.
در
ادبیات و معقول تخصص داشت و به تمام اقوال
حکماء و
متکلمین احاطه داشت. از علوم جدید مطلع بود. بسیار
خوش‌خلق،
متواضع و وارسته بود و از
عرفان بهره کامل داشت.
وی چندی بعد به
تهران رفته و در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت و سرانجام در صبح یکشنبه ۲۵
ربیع الاول ۱۳۸۲ق وفات یافت.
آقای علی‌قلی بیانی که از شاگردان اوست می‌نویسد: «مرحوم ادیب بجنوردی به راستی استاد مسلم
ادب عرب و معقول بود. با وجود کهنسالی مقامات حریری را که متن دشواریست از بَر بود به‌گونه‌ای که برای تصحیح قرائت من نیاز به کتاب نداشت ... من نزد او
اشارات ابن سینا را می‌خواندم ولی عبارت متن کتاب برای او فقط مناسبتی برای فیضان فضائلش بود. در
نماز شور و هیجانی به او دست می‌داد که دیدنی بود به کرّات او را در حال گریه شدید در
مسجد دیدم. در اموری که ارتباط با آداب
تقوا و
زهد داشت سختگیر بود».
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۶۱۳-۶۱۴.
