سیدمحمدتقی بن حسن آل‌عطار نجفی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدمحمدتقی بن حسن از شخصیت‌های
آل‌عطار می‌باشد؛ این
خاندان از خاندان‌های مشهور علمی و دینی
شیعه در
نجف، در سده‌های ۱۲ و ۱۳ هجری بود.
شخصیت مهم دیگر آل عطار، سیدمحمدتقی بن حسن بن هادی بن احمد (۱۳۴۶ق/۱۹۲۸م) نبیرۀ احمد بن محمد است. وی نخست عطاری می‌کرد، اما از این کار روی گرداند و در طلب دانش‌های دینی به
سامرا رفت و نزد میرزا
محمد تهرانی عسکری به فرا گرفتن مقدمات و سطوح
فقه و
اصول پرداخت. پس از آن در دروس خارج اساتید دیگر حضور یافت و به رغم آن‌که کار تحصیل
علم را دیر آغاز کرده بود، بر بسیاری از فضلای مجتهدین تفوق یافت. چنانکه ممکن بود به مرجعیت عام نیز برسد، اما اجل مهلتش نداد و در پنجاه و چند سالگی در
نجف درگذشت. سیدمحمدتقی کلیه ابواب اصول و بسیاری از ابواب فقه را بر پایه
استنباط خویش به رشتۀ تحریر درآورده است. از جمله آثار او، کتاب
الخاتمه فی خلل الصلاه است که در سال ۱۳۴۴ق تألیف شده و ۷۰۰ صفحۀ بزرگ را در بر می‌گیرد.
آقابزرگ تهرانی نسخۀ دست‌نویس مؤلف را نزد فرزند وی سید جعفر بن محمدتقی دیده است. جای کنونی این نسخه معلوم نیست.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل‌عطار»، شماره۴۳۹.
