سیدمحمدباقر ثانی بیدآبادی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیّدمحمّدباقر ثانی
بیدآبادی عالم فاضل فقیه کامل و
ادیب و شاعر
اصفهان می‌باشد.
حاج سیّدمحمّدباقر معروف به «حاج آقا» بن حاج
سیّد اسداللّه بیدآبادی بن
حاج سیدمحمدباقر حجةالاسلام شفتی،
عالم فاضل فقیه کامل و
ادیب شاعر. مادرش دختر ملّاعلی بن حاج میرزا خلیل طهرانی است. صاحب عنوان پس از وفات پدر (در سال ۱۲۹۰ق) به
نجف اشرف مهاجرت نموده و نزد
آقا شیخ محمّد حرزالدّین و سایر
فضلاء تلمّذ نموده، در
فقه،
اصول و
کلام صاحب‌نظر گردید. منزل او محفل علماء و ادباء و شعراء بوده است.
او پس از فوت عموی خود حاج
سیّدجعفر بیدآبادی در سال ۱۳۲۰ق به
اصفهان مهاجرت نموده، مرجع
مسائل شرعی مردم گردید و به تعمیر و تکمیل مسجد جدّ خود (مسجد سیّد) پرداخته و به نصب ضریح و نصب ساعت اقدام نمود. پس از وقوع استبداد صغیر و آشفتگی اوضاع مملکت، بار دیگر به نجف اشرف مهاجرت کرد، امّا به علّت درخواست‌های مکرّر مردم اصفهان، به موطن خود مراجعت نموده و به فاصله شش ماه پس از آن در روز سوم
رمضان سال ۱۳۳۳ق بر اثر ابتلا به
سکته وفات یافته و در مقبره مسجد سیّد مدفون گردید.
وی در نجف اشرف کتابخانه‌ای با چندین هزار کتاب نفیس داشت که پس از فوت ایشان فروخته شد و در بین
فضلای نجف پراکنده گردید.
وی در مراتب
فضل و ادب خصوصاً
شعر نیز مهارت داشته و صاحب قریحه‌ای وقّاد و طبعی روان بوده است. این شعر از اوست:
یابن عمّ النّبیّ ایّ معالٍ
لک فی ارفع المدائح تذکر.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۵۴-۵۵.
