سیدمحمد بن مطهر طباطبایی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
امام مهدی محمد بن مطهر بن یحیی (۶۶۵-۷۲۹ ق/۱۲۶۷-۱۳۲۹ م)،
فقیه،
محدث و فرمان‌روای زیدی، از افراد سرشناس
آل طباطبای یمن بود.
نسب او به
یحیی الهادی می‌رسد؛ در هجره (نزدیکی شهاره) زاده شد؛
دانش را از
پدر و دیگر عالمان آموخت.
پس از درگذشت پدر در ۷۰۱ ق/۱۳۰۲ م مردم در شهر
حوث با وی
بیعت کردند.
در این روزگار
دولت بنی رسول (ﻫ م) به فرمان‌روایی المؤید، تقریباً در سراسر
یمن گسترده بود.
در ۷۰۷ ق/۱۳۰۷ م آوازۀ امام مهدی در بسیاری از مناطق
یمن پراکنده شده بود و او به کمک کردان مقیم صنعا بر روستاهای نزدیک این شهر چیره شد.
مؤید با لشکری بزرگ به جنگ وی آمد و پس از درگیری
های طولانی که تا ۷۲۶ ق/۱۳۲۶ م طول کشید، سرانجام مهدی بر کلیۀ مناطق
یمن دست یافت.
او آثار متعددی پدید آورده است که از آن میان این‌ها را می‌توان نام برد: المنهاج الجلی؛ عقود العقیان فی الناسخ و المنسوخ من القرآن؛ الکواکب الدریّه، شرح ابیات البدریه؛ البغیه؛ السراج الوهاج فی حصر مسائل المنهاج؛ الجواب المنیر علی مسائل اهل الظفیر.
او در قلعۀ ذی مرمر در شمال شرقی
صنعا درگذشت.
مرکز دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «آل طباطبا»، شماره۴۳۲.
