سیدعلیرضا بن محمداسماعیل حسینی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدعلیرضا بن محمداسماعیل صفای قائنی اصفهانی، از ادبا و شعرای اصفهان در دوره قاجاریه بوده است.
سیدعلیرضا بن میرزا محمّداسماعیل حسینی قائنی، ادیب شاعر و طبیب حاذق، از دانشوران اواخر دوره
قاجاریه در
اصفهان بوده است. او در اصفهان به تحصیل پرداخت و در علم و ادب،
حکمت و طب مهارتی به سزا یافت. او علاوه بر طبابت،
شعر نیز می‌سرود و «صفا» تخلّص می‌کرد و در انجمن‌های ادبی اصفهان از جمله انجمن ابوالفقراء شرکت داشت.
غزل را نیکو می‌سرود.
خط خوشی داشت و
نستعلیق و
شکسته را خوش می‌نوشت و در نقاشی صاحب ذوق بود. شعر زیر از اوست:
"هوا عبیرفشان گشت و غالیه بوی ••• مگر که زلف تو امروز در کف باد است".
وی سرانجام در شنبه ۲۴
ربیع‌الاوّل ۱۳۱۳ق وفات یافته و در تکیه میرزا رفیعا واقع در
تخت فولاد اصفهان مدفون شد. مزار او پس از احداث فرودگاه قدیم اصفهان از بین رفت.
وی برای نسخه‌ای از «
مثنوی معنوی» که برادرش
میرزا محمّدعلی قائنی آن را کتابت نموده بود، نقاشی‌هایی را کشیده است. دیوان اشعار او به
خط نستعلیق و
شکسته او که در سال ۱۳۰۸ق کتابت شده در کتابخانه «سلطان القرائی» در تبریز موجود بوده است. نسخه دیگری از دیوان صفا نزد خانواده‌اش نگهداری می‌شود.
همچنین کتاب «
الادوار» تالیف
صفی‌الدین ارموی را به
خط شکسته نستعلیق در سال ۱۲۷۵ق کتابت کرده که به شماره ۱/۲۸۳۰۱ در کتابخانه ملک تهران وجود دارد.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۶۵۴.
