سیدعلی بن سیدمحمد مقیم اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدعلی بن سیدمحمد مقیم اصفهانی، از شعرا و خوشنویسان قرن یازدهم هجری در اصفهان بوده است.
سیّدعلی بن محمّد مقیم تبریزی، خوشنویس و شاعر ادیب در قرن یازدهم هجری در
اصفهان بوده است. وی نواده میر
شاه‌میر از سادات حسینی تبریز و از اهالی محلّه عباس‌آباد اصفهان بود.
او به همراه پدر به
هندوستان رفت. سیّدعلی به
معلّمی عالمگیر گماشته شد و
شاه جهان
پادشاه گورکانی هند به او لقب «جواهررقم» داد و چندی بعد در دربار عالمگیر به لقب «خان» و عنوان «هزاری» و سپس «خدمت‌نویسی» مفتخر گردیده و کتابدار کتابخانه سلطنتی هند شد. او از کسانی بود که در سفر عالمگیر به کشمیر، دکن و سایر مناطق هند در رکاب
پادشاه به سفر می‌رفت.
در
خط نستعلیق استادی توانا بوده و نزد پدر مشق خط کرده بود و
شعر را نیکو می‌سرود و به نام خود (علی) تخلّص می‌کرد. از او ده‌ها قطعه خوشنویسی در کتابخانه سلطنتی تهران، موزه دولتی افغانستان در کابل، موزه باستان شناسی دهلی، کتابخانه آقای سلطان القرائی در تبریز، موزه آثار اسلامی ترک در استانبول، کتابخانه مجلس شورای اسلامی در تهران و مجموعه مهدی بیانی در تهران موجود است. این بیت از اوست:
"چه جلوه بود که در صحن باغ پیدا شد ••• که شاخ گل قفس بلبلان شیدا شد".
وی سرانجام پس از یک بیماری در سال ۱۰۹۴ق در اورنگ آباد وفات یافت و جنازه او به
شاه جهان آباد حمل و همانجا دفن شد.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۵۷۵.
