سیدعلاءالدین بن محمدحسن مدرس اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدعلاءالدین بن محمدحسن
مدرس اصفهانی، از فقها و علمای معاصر اصفهان بوده است.
سیّدعلاءالدّین
مدرس مطلق فرزند سیّدمحمّدحسن بن سیّدمحمّدتقی بن سیّدحسن
مدرس محله نویی (میر محمّدصادقی)، عالم فاضل، فقیه محقّق، از فقها و علمای معاصر
اصفهان بوده است.
او در ۲۴
جمادی‌الثّانی ۱۳۴۴ق در اصفهان متولّد شد و چندی در یکی از حجرات
مسجد سیّد ساکن و به تحصیل مشغول شد و از
درس علمایی چون
محمّدتقی قمشه‌ای نجفی،
میرزا علی‌اصغر شریف،
سیّدمحمّد مقدس،
محمّدحسن عالم نجف‌آبادی،
سیّدعلی‌اصغر برزانی،
هبه‌اللّه هرندی، صدر کوپائی،
محمود مفید بهره گرفت.
پس از آن به
شهر قم مشرّف شده و پنج سال در خدمت حضرات آیات:
حسین بروجردی،
سیّدمحمّدتقی خوانساری،
سیّدمحمّد حجّت و
محمّدعلی اراکی تلمّذ نمود. آنگاه به اصفهان مراجعت نموده و در
مدرسه صدر بازار به
تدریس پرداخت و قریب به ۳۵ سال
فقه،
اصول،
منطق و
فلسفه تدریس نمود و خارج از
مدرسه نیز به
تفسیر قرآن پرداخت.
سیّدعلاءالدّین در اواخر عمر به علت بیماری‌های گوناگون انزوا اختیار نموده و باقی عمر را به عبادت پروردگار و صبر و رضا گذراند و در شب دوشنبه ۲۳
ذیقعده ۱۴۱۳ق وفات یافته و جنب مزار اجداد بزرگوارش در مسجد رحیم خان اصفهان مدفون شد. یکی از شاگردان ادیبش در مادّه تاریخ رحلت او چنین سروده است:
"لهفی لمن کان فی الاحکام مجتهدا من اسمه بعلاءالدّین قد صَعِدا"
"اذا الحقّ الواحد النّحوی ارّخه انّ
المدرّس بالجنّات قد سُعِدا".
استاد میرزا فضل اللّه خان اعتمادی خوئی نیز مادّه تاریخ او را چنین سروده است:
رقم نمود بیتی بهر سال فوت او «برنا» چو امر ارجعی را کرد آن عالم ز حق تکمین
«مکین بادا به عدن وادی عقبا و
علیین مدرس زاده سیّد حسن، سیّد علاءالدین».
از آثار ایشان این دو کتاب به طبع رسیده است:
۱. «تذکره المهدی» که بخش‌هایی از آن از عربی به فارسی ترجمه شد، و در سال ۱۴۱۲ق با عنوان «منتظر تاریخ» در تهران به طبع رسیده است.
۲. «مباحثی پیرامون قرآن» که مجموعه سه بحث از چهارده مبحثی است که در اواخر بهار و اوایل تابستان ۱۳۵۷ش به دعوت
آیت‌اللّه خادمی در
مدرسه علوم دینیه
احمدیه اصفهان برای جمعی از طلاب و دانشجویان ایراد شده و پس از گردآوری در سال ۱۳۷۳ش چاپ شده است.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۴۵۰.
