سیدعبداللّه بن محمدشفیع مرعشی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدعبداللّه بن
محمدشفیع مرعشی اصفهانی، شاعر و ادیب توانا در
قرن یازدهم هجری در
اصفهان بوده است.
میرزا عبداللّه مرعشی اصفهانی متخلّص به «عشق» فرزند
میرزا محمّدشفیع مستوفی موقوفات، ابن
میرزا رحمت‌اللّه بن
میرزا ابوالحسن حسینی مرعشی، شاعر و ادیب توانا در قرن یازدهم هجری در اصفهان بوده است.
وی در اصفهان متولّد شده و در این شهر علم و ادب آموخته و به دامادی یکی از سلاطین صفویه درآمد. به فارسی و ترکی
شعر نیکو می‌سروده و دیوان او حدود ده هزار بیت شعر داشته است. و نسخه‌ای از آن در کتابخانه آقای حسین کوهی و نسخه‌ای در کتابخانه ملک طهران موجود است. این شعر از اوست:
"سیل افتاده است از پا تا خرابم کرده است ••• خورده صد خونابه آتش تا کبابم کرده است"
"کی توان ز آب و گل عالم مرا تعمیر کرد ••• سیل بی پروای استغنا خرابم کرده است"
"فیض‌ها پُر دیدم از نامهربانی‌های چرخ تلخ ••• کامی‌ها درین مینا گلابم کرده است".
عاقبت در سال ۱۰۷۴ق در سن ۳۰ سالگی
وفات یافته و جسدش به
مشهد مقدس نقل و در جوار
حرم مطهر امام رضا (علیه‌السّلام) مدفون شد.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۳۳۱.
