سیدعبدالحسین نصرت اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدعبدالحسین نصرت اصفهانی، از شعرا و ادبای متولد
اصفهان در قرن چهارده شمسی بوده است.
میرزا عبدالحسین منشی باشی متخلّص به «نصرت» بن محمّدحسن مستوفی شمس‌آبادی اصفهانی، شاعر و ادیب و نویسنده. در سال ۱۲۸۹ق متولّد شده و به سن ۷ سالگی از
اصفهان به اتفاق
پدر به
خراسان رفته و در آنجا ساکن گردید.
میرزا عبدالحسین نصرت در مشهد از محضر
میرزا حبیب‌اللّه خراسانی،
محمّدصادق حکمی سبزواری،
میرزا محمّدعلی فاضل، غلامحسین شیخ‌الاسلام و
میرزا محمّد خادم باشی، در
فقه و
اصول،
کلام، ادبیات و
فلسفه تحصیل کرد. سپس به همراه
محمّدتقی میرزا رکن‌الدوله قاجار به شیراز رفت و منشی‌گری او را برعهده گرفت. در معیّت او به مشهد مراجعت کرد. مدّتی هم حاکم کاشمر و درگز بود. برخی از فضلاء از او بهره علمی گرفته‌اند. نصرت از اعضاء مؤسس انجمن ادبی خراسان بود. این بیت از اوست:
"پای تا سر نگار من ناز است ••• از نکویان به ناز ممتاز است".
وی سرانجام در روز ۱۵ خرداد ۱۳۳۴ش در مشهد مقدس
وفات یافت.
«مثنوی فروزنده» او در
مشهد به طبع رسیده است. کتابی به نثر نیز در ردّ بهایی‌ها به نام «فرازنده» نوشته است. «تقویم سال ۱۲۸۶» یا «سعد و نحس ماه‌ها و...» از آثار اوست که به شماره ۱۶۱ در کتابخانه دانشکده ادبیات دانشگاه مشهد موجود است. «جامع المتفرقات» از دیگر آثار اوست. همچنین «دیوان اشعار» او در سال ۱۳۴۷ش به همت فرزندش عبدالرضا نصرت در تهران چاپ شده است.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۱۵۳.
