• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سیدصالح بن سیدمهدی قزوینی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



سید صالح بن مهدی بن حسن (۱۲۵۷-۱۳۰۴ق/۱۸۴۱-۱۸۸۷م)، فقیه، ادیب، شاعر و مؤلف و از افراد سرشناس آل قزوینی بود.



سید صالح بن مهدی بن حسن (۱۲۵۷-۱۳۰۴ق/۱۸۴۱-۱۸۸۷م)، در حلّه پا به جهان نهاد. مادر او دختر شیخ علی آل کاشف الغطاء بود. مقدّمات علوم را نزد کسانی مانند شیخ حسن فلوجی آموخت و پس از آن به نجف هجرت کرد و سطوح عالی فقه و اصول را نزد شیخ مرتضی انصاری و دایی خود شیخ مهدی آل کاشف الغطاء و پدرش سیدمهدی تحصیل کرد و موفق به گرفتن اجازۀ اجتهاد گردید. وی مانند دیگر عالمان آل قزوینی، ادیب و شاعر بود و نویسندگان و شاعران را نیز تشویق می‌کرد و به آنان جایزه می‌داد. در گسترش ادب و شعر عربی نقش مؤثر داشت. آقابزرگ تهرانی او را یکی از ارکان اصلی نهضت ادبی نیمۀ دوم سده ۱۳ق/۱۹م می‌شمارد. سیدصالح پس از مرگ پدر، جانشین او شد و حوزۀ درس او را اداره می‌کرد.


یکی از آثار وی، الدرر الغروية في رثاء العترة المصطفوية می‌باشد. او در تکمیل آثار پدر اهتمام ورزید، اما فرصت نیافت که آن‌ها را به پایان برد.


سیدصالح در نجف درگذشت و در آرامگاه خانوادگی دفن گردید.در رِثاء او شاعرانی چون سیدحیدر حلّی و سیدمحمدسعید حبوبی و سیدجعفر حلّی شعر سرودند.


۱. کحّاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۵، ص۱۳، بیروت.    
۲. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۸، ص۱۲۸ ۱۲۹.    



دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل‌قفطان»، ج۲، ص۴۵۲.    







جعبه ابزار