سیدحسین بن عبدالرسول بزمی شجره اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدحسین بن عبدالرسول بزمی شجره اصفهانی،
شاعر و
ادیب دانشمند در
اصفهان می‌باشد.
سیّدحسین شجره بن عبدالرسول بزمی،
شاعر و
ادیب دانشمند، در سال ۱۲۷۸ش (و یا به نوشته سخنوران نامی معاصر در سال ۱۲۷۱ش) متولّد شد. تحصیلات ابتدایی را در قهفرخ از توابع
چهارمحال بختیاری انجام داد و چندین سال به
تدریس در مدارس آموزش و پرورش پرداخت سپس به
تهران آمد و در کالج آمریکائی (البرز) به تحصیل پرداخت و دوره متوسّطه را به پایان رسانید. آن‌گاه وارد دانشکده حقوق گردید و از آن دانشکده فارغ التّحصیل گردید و در دادگستری و سپس وزارت دارایی به‌کار پرداخت. او همچنین با روزنامه‌های
کیهان و ایران همکاری داشت. سرانجام در جمعه ۲۱
جمادی الثّانی ۱۴۰۲ق در
طهران وفات یافت.
این کتب از تالیفات اوست:
۱. «تحقیق در احوال و رباعیات خیّام»
[۲. «راز کامروایی»
] ۳. رساله در تعبیر رؤیا و روان‌شناسی امروز ۴. ترجمه «شخصیّت مولوی» تالیف: نیکلسون ۵. علم معاش
[۶. «قوای روحی و قوانین فرمانروایی» ۷. «کتب و تجارت عمومی» ۸. «مقدمه‌ای بر جغرافیای اقتصادی».
همچنین «گلزار ایران» مجموعه مقالاتی درباره
ادبیات پیش از
اسلام تا
قرن هفتم هجری که در روزنامه ایران و «در محفل انس» چه شنیدم» در روزنامه
کیهان به طبع رسیده است.
]
در سرودن
شعر طبعی روان داشت. ابتدا «ناهید» و سپس «شیوا» تخلّص می‌کرد. این
شعر از اوست:
زلف مشکین بر رخ سیمین پریشان کرده‌ای ••••• آفتابی را به زیر ابر پنهان کرده‌ای
در هوای آتشین رُخسار خویش از هر طرف ••••• ای بسا مرغ دل اندر سینه بریان کرده‌ای
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۷۰۳-۷۰۴.
