سیّد حسن طباطبائی نسب، عالمفاضل جلیل، از علمای معاصر در سال ۱۳۰۹ش در روستای «نیسیان» اردستان متولّد شد. در ۱۵ سالگی به تحصیلات علوم حوزوی روی آورد. او در قم نزد حضرات آیات بروجردی و امام خمینیدرس خارج را خواند. سپس به همراه شهید عطاءاللّه اشرفی اصفهانی به کرمانشاه رفت و به تدریس در حوزه علمیه باختران (کرمانشاه) مشغول شد. مدتی برای تبلیغ در ساری ساکن بود. سپس به زادگاه خود «نیسیان» مراجعت کرده و به تبلیغ دین و یاری محرومان و حلّ مشکلات مردم مشغول شد. او ۱۷ سال آخر عمر خود را در طهران سکونت گزیده و نزد مرحوم سیّداحمد خوانساری به ادامه تحصیل پرداخت و در کنار آن به ارشاد مردم و حلّ مشکلات آنان و اقامه نماز جماعت مشغول شد.
او از جوانی مخالف رژیم پهلوی بود و علیه ظلم و فساد به مبارزه پرداخته و با گروه فدائیان اسلام همکاری کرد. پس از آن در نهضت امام خمینی نیز نقش فعّالی داشت. او پس از پیروزی انقلاب به اداره سه کمیته، از کمیته‌های انقلاب پرداخت. پس از آغاز جنگ ایران و عراق بارها در جبهه حضور یافت.
تا اینکه در پنج‌شنبه اول اسفند ماه ۱۳۶۴ش به همراه شهید فضلاللّهمحلّاتی و ۴۰ تن از یاران امام خمینی، هواپیمای آنان مورد حمله جنگنده هواپیماهای عراقی قرار گرفته و سقوط کرد و همگی آنان به شهادت رسیدند.
