سیدجعفر بن سیدمحمدباقر بن سیدعلی (۱۲۸۱-۱۳۷۷ق/۱۸۶۴-۱۹۵۷م)، در نجف پا به جهان گذاشت و در کودکی پدرش را از دست داد و تحت سرپرستی جدش سیدعلی درآمد. مقدمات علوم را فراگرفت پس از آن سطوح عالی فقه و اصول را نطد سیدکاظم یزدی، سیدمحمدبحرالعلوم و آخوند خراسانی خواند و از آنان اجازه روایت یافت. وی در تاریخ، رجال و درایه چیره دست یود.
تقریرات یزدی و خراسانی در مباحث فقهی و اصولی از او باقی‌مانده است. افزون بر آنها، از وی آثاری بر جای مانده است که از آن میان: تحفة‌العالم‌فی‌شرح خطبة‌المعالم در ۲ چلد، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م؛ تحفةالطالب، ۱۳۴۷ق/۱۹۲۸م؛ اسرار‌العارفین در شرح دعای کمیل ، ۱۳۴۲ق/۱۹۲۴م؛ و بغیة‌الطالب‌فی‌حکم‌الحیة والشارب، ۱۳۴۷ق/۱۹۲۸م که در نجف چاپ شده است.
