سیدجعفر بن محمدامین صافی مرعشی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
میرزا سیّدجعفر متخلّص به «صافی» فرزند محمّدامین مرعشی، شاعر و
ادیب فاضل در
اصفهان میباشد.
میرزا سیّدجعفر متخلّص به «صافی» فرزند محمّدامین مرعشی، شاعر و
ادیب فاضل. در
غزل و
قصیده از اساتید ادب شمرده میشد. وی در سال
۱۲۱۹ق وفات نمود و در تکیه میرفندرسکی واقع در
تخت فولاد مدفون شد.
کتب زیر از تالیفات اوست:
۱. «زبدة الانساب» در منسب
سادات مرعشی ۲. «شهنشاه نامه» مثنوی در معجزات
پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) و جنگهای
علی (علیهالسّلام) که در مدت ۱۰ سال سروده و به نام
فتحعلی شاه آن را «شهنشاه نامه» نامیده است. گزیدهای از این مثنوی در کتاب «حیدری نامه» به چاپ رسیده است. ۳. «مثنوی گلشن خیال»
[
۴. «دیوان اشعار»، بالغ بر دوازده هزار بیت.
]
این رباعی از اوست:
گر جان طلبند در وفای تو دهم ••••• ور سر خواهند در وفای تو نهم
چیزی که نمیدهم به غیر تو دل است ••••• وان نیز اگر بود رضای تو، دهم
مرحوم
استاد مهدوی در کتابهای خود سال تولّد «صافی» را ۱۱۳۰ نوشته است امّا در تذکرههای
عهد قاجاریه عمر او را حدود ۷۰ سال نوشتهاند و تولّد او حدود سال ۱۱۴۹ق خواهد بود.
مهدوی، سیدمصلحالدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۲۸۵-۲۸۶.