سیّدجعفر طباطبائی نجف‌آبادی ابن اسداللّه، عالم فاضل و شاعر ادیب محقّق، در سال ۱۳۲۹ق روستای «چشمه احمدرضا» از توابع منطقه «کَرْوَن» متولّد شد. در کودکی به تحصیل پرداخت و در نوجوانی به اصفهان رفت و نزد علمای عالی‌قدر حوزه علمیه اصفهانشیخ ابراهیم ریاضی، شیخ محمّدحسنعالمنجفآبادی، میرزا علی‌آقا شیرازی، میرسیّدعلی مجتهد نجف‌آبادی و شیخ احمد حججی نجف‌آبادی، کسب فیض نمود. این ایام مصادف اقدامات رضا شاه علیه روحانیت به‌ویژه جلوگیری از استفاده اهل علم از لباس روحانیت بود. سپس او به نجف‌آباد آمد و در درس علمای آنجا آقایان منتظری و شیخ عبّاس ایزدی حضور یافت. او سال‌ها به تحقیق و تدریس و تبلیغ در نجف‌آباد مشغول بود. تا اینکه در سال ۱۴۲۴ق وفات یافته و در «جنّت الشهداء» نجف‌آباد مدفون شد. شعر نیز می سروده و در آن اشعار «هاشمی» تخلص می نموده است.
کتب زیر از تألیفات اوست: ۱. «کلیّات اشعار هاشمی» (که قسمتی از آن با عنوان «دیوان هاشمی» در سال ۱۳۳۹ش به چاپ رسیده است. ۲. «دیوان انقلاب»، مجموعه ای از اشعار او که در سال ۱۳۶۲ش چاپ شده است. ۳. «پرتو جلوه حق» مجموعه ای از اشعار ۴. «گلزار معرفت» ۵. «ارکان دین» ۶. «برتر از خون شهید» فرزند برومند او سیّدمحمّد طباطبایی در سال ۱۴۰۳ق در منطقه موسیان (در جبهه‌های جنگ ایران و عراق) به شهادت رسید.
