سیدابوالفضل بن جلال موسوی صفوی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدابوالفضل بن جلال موسوی صفوی اصفهانی، از علما و خطبای
قرن چهارده هجری در
اصفهان بوده است.
حاج سیّدابوالفضل موسوی صفوی فرزند حاج سیّدجلال، عالم فاضل و خطیب توانا، در حدود سال ۱۳۴۷ق در قصبه ریز (زرّین شهر کنونی) متولّد شد، و تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود طی کرد. سپس به همراه والد خود به
اصفهان آمده، نزد علمای گران‌قدری چون مصطفایی نجف آبادی، حاج
شیخ عبّاسعلی ادیب، حاج
شیخ محمّدعلی حبیب آبادی، ملاّهاشم جنّتی، حاج
شیخ محمّدحسن نجف آبادی، حاج
شیخ محمود مفید، سیّدمهدی حجازی سدهی، حاج
شیخ مرتضی اردکانی، آیت اللّه بهبهانی، حاج آقا رحیم ارباب، علاّمه فانی، حاج سیّدمحمّدرضا خراسانی، حاج
شیخ حسن صافی و زند کرمانی به تحصیل پرداخت. از فعّالیت‌های ارزنده ایشان، تبلیغ
دین و مقابله با انحرافات ضدّ دینی بوده است، از جمله ایشان مدّتی در
چهار محال و بختیاری به مبارزه با
فرقه ضالّه
بهاییّت پرداخت. هم چنین هفده سال در شهرهای مختلف
خوزستان به ارشاد و راهنمایی مردم، و ترویج
شریعت مشغول بود. از دیگر فعّالیت‌های ایشان منبرها و خطابه‌های ارزشمند ایشان است. وی سال‌ها به تدریس
ادبیّات عرب مشغول بود، و شاگردان بافضیلت از محضر او مستفیض می‌شدند.
وی در سال ۱۳۸۲ش
وفات یافت. مادّه تاریخ وفات ایشان را شاعر و ادیب معاصر آقای احمد خلیلیان متخلّص به «خلیل» چنین سروده است:
خواست تاریخ وفاتش را «خلیل» از طبع خویش تا به نظم آرد ز اَبجد سال تاریخ ورا
زاهدی سر کرد در جمع «خلیل» و خوش سرود: «سیّد ما رفت نزد جدّ پاکش مصطفی»
مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۳۱۹.
