سیدابراهیم پوده‌ای اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیّدابراهیم پوده‌ای، از عرفا و شعرای معاصر
اصفهان است.
سیّدابراهیم پوده‌ای متخلّص به «سرّی» فرزند حاج سیّدابوالقاسم موسوی شاعر ادیب عارف در سال ۱۳۱۱ قمری (۱۳۱۰ بنا به نقل فرزندش) در قریه پوده از دهات سمیرم سفلی متولّد شد.
در مولد خود و
اصفهان نزد عدّه‌ای از فضلا و دانشمندان ازجمله حاج ابوالقاسم زفره‌ای (حاج آخوند) و میرزا
یحیی مدرّس
بیدآبادی تحصیل نمود، و مراتب شعر و شاعری را از میرزا
یحیی فراگرفته، به افتخار دامادی او نائل شد. سپس به
تصوّف و
عرفان روی آورده، در
شیراز از
امام جمعه اصطهباناتی مراسم
ذکر و
ریاضت آموخته، عارفی وارسته و صاحب نفس گردید.
سرّی شاعری قادر و نویسنده‌ای و توانا بود؛ ولی کمتر در انجمن‌های ادبی شرکت می‌کرد، و فقط گاه گاه در انجمن مرحوم شیدا شرکت می‌نمود. در مسابقه ادبی رادیو لندن در سال ۱۳۲۶ خورشیدی در بین ۲۷۳ نفر از شرکت کنندگان، جزو دو نفر ممتاز شناخته شد.
مشارٌالیه در اواخر عمر، دچار بیماری سرطان شد، و در یکی از بیمارستان‌های
تهران بستری شد، و در همان جا در روز ۱۴
رمضان سال ۱۳۶۹ قمری در ضمن عمل جرّاحی
وفات یافت، و در
قبرستان قم که به قبرستان قدیم شهرت دارد، مدفون گردید.
کتاب‌های زیر از آثار او است:
۱. مکاشفات؛
۲. دیوان اشعار؛
۳. مرغابیّه؛
۴. آخرین قانون و غیره؛
۵. مجموعه اشعار برخی از شعراء.
این بیت از او است:
"درد غم عشق تو چه دردی است•••که او را هر چند دوا بیش کنی درد فزون شد."
مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۸۵.
