سگ سلوقی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سگ سَلوقى نوعى
سگ است که منسوب به آبادی سلوق
یمن می باشد.
سگ بری (سگی که در خشکی زندگی می‌کند) یا سلوقی است که غالبا در
صید مورداستفاده قرار می‌گیرند و در فارسی به آن
تازی گویند؛ و یا غیر سلوقی است که انواعی دارد.
نوعی از آن سگی است که دارای نفع عقلایی مثل صید است و یا مثل
حراست گله یا
حائط (بستان) یا
زراعت یا
خانه و مانند آن، و یا منافع دیگری دارد مانند بعض انواع آن که در
کشف جرائم و
بازرسی‌ها استفاده می‌شود. و گاه همان گونه که نزد بعض اقوام متعارف است گرفته می‌شود برای صرفاً
لعب و
تفریح و
انس با آن.
و نوع دیگر سگی است که
منافع عقلایی ندارد چه به جهت عقور و
هراش بودن و یا به لحاظ
جنون و خارج‌شدن از اطاعت بشر و یا به‌خاطر ازبین‌رفتن و یا ضعیف شدن
ملکه تکالب مثل
کلاب سرگردان در خیابان‌ها که صلاحیت برای استفاده در صید ندارند و قابل تربیت برای منافع دیگر نیستند.
سلوقی با فتح سین خوانده می شود.
در کتاب «
المکاسب المحرمه» از تالیفات
امام خمینی در معرفی
کلب سلوقی چنین آمده است: «
الکلب السلوقی الذی یستعمل فی الصید غالباً، و هو من احسن
الکلاب واخفّها، ویقال له بالفارسیة: «تازی» ولعلّ التسمیة به لاجل کونه من بلاد العرب، کما فی «القاموس» وغیره: انّ السلوق کصبور قریة بالیمن تنسب الیها تلک
الکلاب»
بنابراین سلوق نام آبادى‌اى در
یمن است که بیشتر سگهاى آن شکارى بودند و
سگ منسوب به آن را سگ سلوقى مى‌گفتند.
از آن در باب
تجارت و
دیات نام برده‌اند.
امام خمینی در
تحریرالوسیله در بحث از
دیه جنایت بر حیوان، با ذکر دیه چهار نوع سگ (
شکاری،
گله،
بستان و
زراعت) در بیان دلیل عدم تعلق دیه به‌غیر این‌ها می‌نویسند: «و لا یملک المسلم من
الکلاب غیر ذلک فلا ضمان باتلافه»
پس به عقیده ایشان
مالکیت مسلمان بر سگ منحصر به چهار نوع مذکور می‌باشد و دلیل عدم مالکیت و عدم تعلق دیه هم عدم مالیت آن‌ها است.
برخى
قدما جواز خرید و فروش سگ شکارى را به نوع سلوقى آن اختصاص داده‌اند.
دیه سگ شکارى چهل
درهم است. برخى قدما این مقدار دیه را به سگ سلوقى اختصاص داده‌اند
لیکن برخى گفته‌اند: مراد آنان از سگ سلوقى،
سگ شکاری است؛ از این جهت که بیشتر سگهاى سلوقى شکارى‌اند و علت تعبیر از سگ شکارى به سگ سلوقى، ورود آن در
روایت است که مراد از آن در روایت نیز سگ شکارى مى‌باشد.
شکار توسط حیوان جز به وسیله سگ تعلیم یافته، چه سلوقی باشد یا غیر آن و چه سیاه باشد یا غیر آن، حلال نمی‌شود.
بنابراین فقط «آنچه را که
سگ تعلیم‌دیده می‌گیرد و با گازگرفتن و مجروح کردن آن را می‌کشد،
مذکّی است و بدون
ذبح، خوردن آن
حلال است؛ پس گازگرفتن و مجروح نمودن سگ در هر جای حیوان که واقع شود به منزله ذبح آن است.»
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۵۰۹-۵۱۰. •
ساعدی، محمد، (مدرس حوزه و پژوهشگر) ،
موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی
