سُلْطانٍ مُبِینٍ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سُلْطانٍ مُبینٍ: (بِآياتِنا وَ سُلْطانٍ مُّبينٍ)«سُلْطانٍ مُبینٍ» منظور از آيات، معجزاتى است كه
خداوند به موسى بن عمران داد (آيات نه گانه) و منظور از «سلطان
مبين»،
منطق نيرومند و دلائل داندان‌شكن
موسی (علیه‌السلام) در برابر فرعونيان است.
به موردی از کاربرد «سُلْطانٍ
مُبِینٍ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(ثُمَّ أَرْسَلْنا موسَى وَ أَخاهُ هارونَ بِآياتِنا وَ سُلْطانٍ مُّبينٍ) «سپس موسى و برادرش
هارون را با آيات خود و دليلى روشن فرستاديم.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: موسى (علیه‌السلام) رسولى است كه همراه با آيات و سلطانى (برهانى) روشن‌گر فرستاده شده بود، و روشن است كه مراد از اين آيات، امور خارق العاده‌اى است كه به
دست وى جارى مى‌شود، دليل بر اين معنا هم داستان‌هايى است كه از آن جناب در
قرآن کریم آمده است.
و اما منظور از
کلمه سلطان آن
برهان و حجتى است كه بگومگو را
قطع كرده و بر عقول و افهام مردم تسلط پيدا مى‌كند، بنا بر اين كلمه سلطان ، هم شامل
معجزه مى‌شود و هم
حجت عقليه‌اى كه بر
عقل بشر چيره مى‌گردد و عقل را ناگزير از پذيرفتن مدعاى طرف مى‌سازد، و بر فرض كه منظور از سلطان چنين معناى وسيعى باشد قهرا عطف كلمه سلطان بر كلمه آيات از قبيل عطف عام بر خاص خواهد بود.
و بعيد نيست كه مراد از ارسال موسى با سلطان
مبين اين باشد كه
خدای سبحان آن جناب را بر اوضاع جارى
بين او و
بين آل فرعون مسلط كرده بود، آن جبارى كه هيچ پيغمبرى غير از آن جناب به مثل چنان جبارى مبتلا نبود و ليكن خداى تعالى موسى را بر او غالب گردانيد تا جايى كه او و لشكريانش را غرق نمود و
بنی اسرائیل را به دست او نجات داد.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سلطان مبین»، ج۱، ص۱۴۹.
