• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سَکَتَ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





سَکَتَ:(سَكَتَ عَن مُّوسَى الْغَضَبُ)
«سَکَتَ» به معنای ترک سخن گفتن است.
آیه مورد بحث مى‌گويد: هنگامى كه آتش خشم موسی (علیه‌السلام) فرونشست (و آن نتيجه‌اى را كه انتظار داشت گرفت) موسى دست كرد و الواح تورات را از زمین برداشت، الواحى كه نوشته‌هاى آن سراسر هدایت و رحمت بود، اما هدايت و رحمت براى كسانى كه احساس مسئوليت مى‌كردند و از خدا مى‌ترسيدند و در برابر فرمانش تسليم بودند.»



به موردی از کاربرد «سَکَتَ» در قرآن، اشاره می‌شود:

۱.۱ - سَکَتَ (آیه ۱۵۴ سوره اعراف)

(وَ لَمّا سَكَتَ عَن مّوسَى الْغَضَبُ أَخَذَ الأَلْواحَ وَ في نُسْخَتِها هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّلَّذينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبونَ) «هنگامى كه خشم موسى فرو نشست؛ الواح تورات را بر گرفت؛ و در نوشته‌هاى آن، هدايت و رحمتى بود براى كسانى كه از پروردگار خويش مى‌ترسند و از مخالفت فرمانش بيم دارند.»

۱.۲ - سَکَتَ در المیزان و مجمع‌البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرمایند: موسى (علیه‌السلام) قبل از مراجعت به سوى قوم در همان میقات از جريان كار قومش خبردار بود، به شهادت اين‌كه آيه شريفه مى‌فرمايد: (وَ لَمّا رَجَعَ موسى‌ إِلى‌ قَوْمِهِ غَضْبانَ أَسِفاً) وقتى كه موسى با خشم و اندوه به سوى قوم خود بازگشت . علاوه بر اين، آيه‌ (فَإِنّا قَدْ فَتَنّا قَوْمَكَ مِنْ بَعْدِكَ وَ أَضَلَّهُمُ السّامِريُّ) صريحا مى‌فرمايد كه خداوند در ميقات جريان كار قوم موسى را به موسى خبر داد، موسى در ميقات عصبانى و خشم‌ناک نشد، وقتى به سوى قوم بازگشت غضب كرد و الواح را به زمين زد و موى سر هارون را گرفت و مى‌كشيد. و حال آن‌كه خبرى را كه خداوند بدهد حتى از حس صادق‌تر است، چون حس ممكن است خطا تشخيص دهد و ليكن خداى تعالى جز به حق چيزى نمى‌فرمايد.

۱. اعراف/سوره۷، آیه۱۵۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۱۶.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۲۰۵.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۶، ص۳۸۶.    
۵. اعراف/سوره۷، آیه۱۵۴.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۶۹.    
۷. طه/سوره۲۰، آیه۸۶.    
۸. طه/سوره۲۰، آیه۸۵.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۳۲۴.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۸، ص۲۵۲.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۶۸.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۷۴۳.    



شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سکت»، ج۲، ص ۳۷۸.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره اعراف | لغات قرآن




جعبه ابزار