سَرْمَدِی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَرْمَدِى: (اللَّيْلَ سَرْمَداً)«سَرْمَدِى» به موجودى گفته مى‌شود كه نه آغاز دارد و نه انجام دارد.
(قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِن جَعَلَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ اللَّيْلَ سَرْمَدًا إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ إِلَهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُم بِضِيَاء أَفَلَا تَسْمَعُونَ) (بگو: «به من خبر دهيد اگر خداوند شب را تا روز قيامت بر شما جاودان سازد، آيا معبودى جز
خداوند يگانه مى‌تواند روشنايى براى شما بياورد؟! آيا نمى‌شنويد؟!»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
سرمد بر وزن فعلل به معناى دائم است، بعضى هم گفته‌اند: اين كلمه از ماده سرد اشتقاق يافته، و ميم آن زيادى است، و معناى السرد پشت سر هم بودن است، و اگر
فرمود: به من بگوييد اگر خدا شب را تا روز قيامت يک سره قرار مى‌داد چه مى‌كرديد، و خلاصه اگر شب را مقيد به روز قيامت كرد، براى اين است كه: بعد از رسيدن روز قيامت ديگر شبى نخواهد بود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سَرْمَدِی»، ص۲۹۱.
