سُوَيْداء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سُوَيْداء (به ضم سین و فتح واو ) از
واژگان نهج‌البلاغه، ظاهرا منظور از آن وسط
قلب است. دو مورد از این مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
سُوَيْداءبه معنای وسط قلب است. در لغت عرب آمده «سويداء القلب: حبّته».
مواردی که در «نهج‌البلاغه» آمده است به شرح ذیل می‌باشد.
درباره شدت تعلّق به
دنیا فرموده:
«وَ مَنِ اسْتَشْعَرَ الشَّغَفَ بِهَا مَلَأَتْ ضَمِیرَهُ أَشْجَاناً لَهُنَّ رَقْصٌ عَلَی سُوَیْدَاءِ قَلْبِهِ.»«كسى كه زيور و زينت‌هاى دنيا به چشمش شگفت‌انگيز آيد، نابينايى
قلب به دنبال خواهد داشت. و آن كس كه
عشق آن به دل گرفت، درونش پر از غم و اندوه شد.»
(شرح های خطبه:
)
در وصف
ملائکه فرموده:
«وَ تَمَکَّنَتْ مِنْ سُوَیْدَاءِ قُلُوبِهِمْ وَشِیجَهُ خِیفَتِهِ فَحَنَوْا بِطُولِ الطَّاعَهِ اعْتِدَالَ ظُهُورِهِمْ.»«ترس و
خوف او در اعماق جانشان راه يافته، از كثرت
اطاعت و
عبادت قامتشان خم شده.»
(شرح های خطبه:
)
دو مورد از این ماده در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سویداء»، ج۱، ص۵۶۱.
