سهیل بن عمرو قرشی عامری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سهیل بن عمرو
قرشیِ عامری، از بزرگان
قریش بود که
در روز
فتح مکه مسلمان شد. منابع او را از
مؤلفة قلوبهم دانسته‌اند. سهیل سرانجام به
سال ۱۵ هجری قمری در جنگ یرموک کشته شد.
سهیل بن
عمرو بن عبدشمسِ قرشیِ عامری، معروف به اَعلَم (لب‌شکری) سخنور
قریش و یکی از مهتران آنان
در جاهلیت بود. او
در جریان
صلح حدیبیه نمایندگی
قریش را به عهده داشت.
سهیل
در جنگ بدر به اسارت مسلمانان درآمد و با پرداخت
فدیه خود را آزاد کرد و تا روز
فتح مکه بر آئین خود بود، سپس
مسلمان و
در مدینه ساکن شد.
از میان بزرگان
قریش که
در فتح مکه مسلمان شدند، کسی چون او یافت نمی‌شود که
در نماز،
روزه،
صدقه و آن‌چه که او را به یاد آخرت بیندازد، پرتلاش باشد، تا جایی که لاغر و رنگ پریده شد. هنگام
قرائت قرآن، رقتِ قلب می‌یافت و بسیار می‌گریسـت و هرگاه خصومت‌هایش را با رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)
در جنگ بدر،
اُحُد،
خندق و روزی که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) از
حدیبیه بازگشت و مجبور به پذیرش شرایط
قریش شد، به یاد می‌آورد، از آن حضرت شرمگین می‌شد.
وی که از «
مؤلفة قلوبهم» بود،
در زمان
ابوبکر به سپاه
شام پیوست و
در جنگ یرموک شرکت کرد و
در آن کشته شد. برخی نیز گفته‌اند که او
در طاعون عمواس مُرد.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۱۳۱.
