سَمَلَه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سمل و
سَمَلَه (به فتح سین و میم، بر وزن عجله) از
واژگان نهج‌البلاغه، به معنای باقى مانده آب در حوض، يا آب كم است.
اين كلمه فقط يک‌بار در
نهج‌البلاغه آمده است.
سَمَلَه به معنای باقى مانده آب در حوض، يا آب كم است.
«السملة: الماء القليل»
موردی که در «نهج‌البلاغه» آمده است به شرح ذیل می‌باشد.
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) در مقام
موعظه فرمود:
«أَلاَ وَ إِنَّ الدُّنْیَا قَدْ تَصَرَّمَتْ وَ آذَنَتْ...فَلَمْ یَبْقَ مِنْهَا إِلاَّ سَمَلَهٌ کَسَمَلَهِ الْإِدَاوَهِ.»«آگاه باشيد!
دنیا گويا پايان يافته، وداع خويش را اعلام داشته، خوبی‌هايش مجهول مانده، و پشت كرده، به سرعت مى‌رود. ساكنان خويش را به سوى فنا سوق مى‌دهد و همسايگانش را به سوى
مرگ مى‌راند. آنچه از دنيا شيرين بوده تلخ شده، و آنچه صاف و زلال بوده تيرگى پذيرفته و بيش از ته‌مانده ظرف آبى از آن باقى نمانده است.»
(شرح های خطبه:
)
فقط یک مورد از این کلمه در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سمل»، ج۱، ص۵۵۳.
