سِمْط (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سِمْط (به کسر سین و سکون میم، بر وزن جسر) از
واژگان نهج‌البلاغه، به معنای نخى كه قلاده چينند نظير نخ تسبيح است. از اين کلمه فقط یک مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
سِمْط (بر وزن جسر)
به معنای نخى كه قلاده چينند نظير نخ تسبيح است.
موردی که در «نهج‌البلاغه» آمده است به شرح ذیل می‌باشد.
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) درباره خلقت زمین فرمود:
«فَهِیَ تَبْهَجُ بِزِینَهِ رِیَاضِهَا وَ تَزْدَهِی بِمَا أُلْبِسَتْهُ مِنْ رَیْطِ أَزَاهِیرِهَا وَ حِلیَهِ مَا سُمِطَت بِهِ مِن نَاضِرِ أَنوَارِهَا.»«پس زمين به وسيله باغهاى زيباى خود غرق نشاط و شادى شده (همگان را به سرور و شادى دعوت مى‌كند) و با لباس نازك گلبرگها كه بر خود پوشيده در شگفتى فرو مى‌برد، و از زينت و زيورى كه از گلوبند گلهاى گوناگون يافته بيننده را به وجد مى‌آورد.»
(شرح های خطبه:
)
اين کلمه فقط یک‌بار در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سمط»، ج۱، ص۵۵۱.
