ابوایوب سلیمان بن وهب حارثی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوایوب سلیمان بن وهب حارثی (۱۹۰-۲۷۲ هـ)، از علما و فضلای
بغداد و کاتب، وزیر و مامور خراج در دربار
خلفای عباسی بود.
ابوایوب سلیمان بن وهب بن سعید حارثی کاتب، سال ۱۹۰ هـ در خانواده‌ای صاحب منصب، در
شهر واسط چشم به جهان گشود و از همان کودکی به فراگیری علوم ادبی پرداخت
و جزو بزرگان و فضلای بغداد در آن عصر قرار گرفت
و بیشتر عمرش را در دربار خلفا سپری کرد و در چهارده سالگی برای امر کتابت به دربار
مامون (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ هـ)
و
ایتاخ و
اشناس که از وزرای ترک بودند، راه یافت. شعرای بزرگی مانند
بحتری و
ابی‌تمام طائی در مدح سلیمان و برادرش حسن اشعاری را سروده‌اند.
وی در سال ۲۴۷ هـ مامور خراج دربار عباسیان بود
و به سال ۲۵۶ هـ در دوره خلافت
مهتدی (۲۵۵-۲۵۶ هـ) به منصب وزارت رسید
و سپس در سال ۲۶۳ هـ برای مرتبه دوم در دوره خلافت
معتمد (۲۵۶-۲۷۹ هـ) برای وزارت برگزیده شد
اما پس از یک سال از وزارت عزل گردید و سرانجام در دوره وزارت
صاعد بن مخلد و خلافت
موفق عباسی گرفتار زندان شد و روز سه شنبه ۱۷
صفر سال ۲۷۲ در زندان از دنیا رفت.
وی اثری به نام دیوان رسائل داشته است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۷۸، برگرفته از مقاله «ابوایوب سلیمان بن وهب حارثی».
