سَقْف (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَقْف (به فتح سین و سکون قاف) سقف اطاق و غیره از
واژگان نهج البلاغه به معنای پوشش اطاق است. به
آسمان نیز سقف گفته شده که بالای
زمین است. پنج بار از این واژه در
نهج البلاغه آمده است.
سَقْف به معنای پوشش اطاق آمده است. به آسمان نیز سقف گفته شده که بالای زمین است.
امام علی (علیهالسلام) در وقت شروع
جنگ صفین فرمود:
«اللَّهُمَّ رَبَّ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ، وَ الْجَوِّ المَكْفوفِ ... إِنْ أَظْهَرْتَنا عَلى عَدُوِّنا فَجَنِّبْنا الْبَغْيَ» «خدایا ای پروردگار آسمان بر افراشته و جوّ نگاه داشته شده اگر ما را بر دشمن پیروز کردی از تجاوز کنارمان کن.»
(شرحهای خطبه:
)
و آن در
خطبه ۱ نیز سه بار آمده است.
«وَ يُروهُمْ آيَاتِ الْمَقْدِرَةِ: مِنْ سَقْف فَوْقَهُمْ مَرْفُوع» (و آيات قدرت خداى را به آنان نشان دهند: آن سقف بلند پايه آسمان كه بر فراز آنها قرار گرفته)
(شرحهای خطبه:
)
پنج بار از واژه سقف در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سقف»، ج۱، ص۵۴۰.