سریه حمزة بن عبدالمطلب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سریه حمزة بن عبدالمطلب، اولین سریه‌ای است که در
اسلام بعد از
هجرت رسول اکرم (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) به
مدینه روی داد
سریه در
اسلام به جنگ‌هایی گفته می‌شود که
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در آن حضور نداشتند و فرماندهی سپاه را در آن جنگ‌ها به شخص دیگری غیر از خود می‌سپردند و تعداد آنها چهل و هفت سریه شمرده شده است و در برابر آنها
غزوات قرار داشت که خود پیامبر (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) در آن جنگ‌ها حضور داشتند و فرماندهی سپاه را به عهده می‌گرفتند و تعداد آنها بیست و هفت غزوه می‌باشد.
اولین سریه‌ای که در
اسلام بعد از
هجرت رسول اکرم (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) به
مدینه روی داد. سریۀ
حمزة بن عبد المطلب در ماه
رمضان و آغاز هفتمین ماه هجرت پیامبر (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) بوده است.
حمزة بن عبد المطلب بن هاشم بن عبد مناف، که عموی پیامبر (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) و
برادر رضاعی ایشان نیز می‌باشد، از کسانی است که قبل از هجرت رسول خدا به مدینه،
مسلمان شد و
اسلام او موجب
عزت پیامبر (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) و مسلمانان گردید، نخستین پرچمی را که پیامبر (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) پس از ورود به مدینه برافراشت به
حمزة بن عبد المطلب سپرد و این اولین سپاهی بود که در
اسلام تشکیل شد.
حمزه به دستور پیامبر (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) در ماه رمضان و آغاز هفتمین ماه هجرت، به همراه سی سوار که نیمی از
مهاجران و نیمی از
انصار بودند، به این سریه روانه شدند، از جمله مهاجران می‌توان
ابو عبیدة بن جراح،
ابو حذیفة بن عتبة بن ربیعه،
سالم بنده ابی حذیفه،
عامر بن ربیعه،
عمرو بن سراقه،
زید بن حارثه،
کنّاز بن حصین و پسرش مرثد، انسه، بنده رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) و از انصار:
ابیّ بن کعب،
عمارة بن حزم،
عبادة بن صامت،
عبید بن اوس،
اوس بن خولیّ،
ابودجانه،
منذر بن عمرو،
رافع بن مالک،
عبدالله بن عمرو بن حرام،
قطبة بن عامر بن حدیده را نام برد.
این گروه با پرچمی، که پیامبر (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) پس از ورود به مدینه آن را برافراشته و به دست
حمزة بن عبد المطلب سپرد بود، به
سیف البحر که از نواحی «عیص» و کرانه‌های بحر احمر بود روانه شدند
و هدفشان تعرّض به کاروانی از
قریش بود که از
شام بر می‌گشت و آهنگ
مکه داشت.
ابوجهل همراه سیصد سوار از اهالی مکه در آن کاروان بود و ریاست این کاروان را نیز بر عهده داشت، این دو گروه به یک دیگر برخوردند و برای
جنگ صف آرایی کردند، ولی مجدیّ
بن عمرو که با هر دو گروه هم‌پیمان بود، آن قدر میان هر دو طرف رفت و آمد کرد تا هر دو گروه را از جنگ منصرف کرد.
حمزه بن عبد المطلب با یاران خود به مدینه برگشت و ابوجهل با یاران و کاروان خود به مکه روانه شد و میان آنها درگیری به وجود نیامد، چون
حمزه به مدینه آمد به پیامبر (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) گزارش داد که مجدیّ
بن عمرو واسطۀ میان دو گروه شده است و مسلمانان از او
انصاف و
مروت دیده‌اند و چون گروهی از خویشان مجدیّ
بن عمرو به حضور پیامبر (صلیاللهعلیهوآله
وسلّم) رسیدند، نسبت به ایشان نیکی فرمود و بر آنها جامه پوشاند و چون صحبت از مجدیّ
بن عمرو به میان آمد فرمودند: «نمی‌دانستم که چنین نیک نفس و فرخنده کردار است و یا فرمود: چنین کار آمد باشد.»
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «سریه حمزة بن عبدالمطلب»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۰۹/۲۸.
